ထိုထိုဘ၀အထွေထွေ

အသား ညိုညို မျက်နှာက သိပ်အလှကြီးမဟုတ်ပေမယ့်အသက် ၁၈ နှစ်လို့မထင်ရလောက်အောင်သာမာန်ထက်ထွားကြိုင်းတဲ့ မိန်းမပျိုလေး။ အထူးသဖြင့်ကတော့ ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ပေါင်သားအထက်က အိစက်တင်းပြည့်ကာ ကောက်တက်နေတဲ့တင်သားအလှက အထူးခြားဆုံးဆိုရမယ်ရင်သားကတော့ သာမာန်လောက်ပါပဲ…။ လေးတန်းအထိပဲ ပညာသင်ခဲ့ရပြီး စက်ဘီးတစီးနဲ့ရွာစဉ်လှည့်ကာ အသားငါးအသီးအရွက်အစုံရောင်းချပြီး အဖေမရှိတော့တဲ့ အမေမုဆိုးမနဲ့မောင်လေးတယောက်တို့ကို လုပ်ကိုင်ကျွေးမွေးနေသူပါ။ သူမကို တဖက်သတ်ချစ်နေပြီး ခဏဏရီးစားစကား လိုက်ပြောနေတဲ့ ဇီးကျွန်းက အောင်ခိုင်ကို သူမသဘော မကျမနှစ်သက်လို့ အတန်တန်ငြင်းပယ်ခဲ့တယ်။

ဒါကို သိသိနဲ့အောင်ခိုင်က မရမကကိုသူမပြန်တိုင်း နောက်က တကောက်ကောက်လိုက်နေပြန်လေသည်။ တရက်မှာတော့ ” ယုယု ငါ့အချစ်ကိုလက်ခံပါဟာ ငါနင့်ကို အတည်ယူပေါင်းသင်းမှာပါ” အောင်ခိုင်ကစက်ဘီးရှေ့ကနေပိတ်ရပ်ထားပြီးဇွတ်တရွတ် အဖြေတောင်းနေသည်။ နေရာကလည်း သူတို့ဇီးကျွန်းရွာအစပ်နားက လျှိုလမ်း အဆင်းထဲမှာဖြစ်သည်။ ယုယု အခက်တွေ့နေရသည်။ စကားအပြတ်ပြောလိုက်မှ အေးမည်။ ” ဒီမှာကိုအောင်ခိုင် ကျမရှင့်ကိုပြန်မချစ်နိုင်ပါဘူးလို့ ဘယ်နှစ်ခါပြောရမလဲဟင် ကျမအဲ့ဒါတွေစိတ်လည်း မဝင်စားဘူး ရှင့်လိုလူကိုလည်း အထင်ကိုမကြီးတာ

ဆယ်တန်းတဖုန်းဖုန်းကျ မိဘတွေက မရှိရှိတဲ့ကြားကထားပေးတာတောင် စောက်ဖြစ်မရှိတဲ့လူ ရှင့်မိဘတွေကရော ဘယ်လောက်မှ ချမ်းသာကြတာမဟုတ် ကျမဈေးကြွေးတွေတောင် မပေးနိုင်ဘူး ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ့ရက်ရွှေ့ရွှေ့နေတာ ထွီ…” ထိုစကားကိုတမင်မာန်တင်းပြီးပြောလိုက်ရာ အောင်ခိုင်တယောက် မျက်နှာအပျက်ပျက်ဖြင့် တောက် တချက်ခေါက်ကာ ရွာဘက်ပြန်လှည့်သွားတာမို့ ယုယုလည်း စက်ဘီးနင်းပီးပြန်လိုက်သည်။ ယုယုကို မရရတဲ့နည်းဖြင့် ရအောင်ယူဘို့အောင်ခိုင် အကွက်ချ စီစဉ်ထားသည်။ တညနေစောင်းအချိန် ထုံးစံအတိုင်း ယုယုတယောက်ပြန်လာတော့ အောင်ခိုင်နှင့် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်တို့လျှိုလမ်းအဆင်းထိပ်နားမှ စောင့်ဆိုင်းနေတာ

ယုယုမသိရှာ။ ရုတ်တရက် မျက်နှာကို ပုဆိုးစည်းသိုင်းလျက်မျက်လုံးပေါက်သာ ေါဖာ်ထားသော လူသုံးယောက်ထွက်ပေါ်လာပြီး ယုယုစက်ဘီးကို တွန်းလှဲလိုက်ကြသည်။ ယုယု စက်ဘီးတခြားလူတခြားလွင့်စင်သွားခါ အနဲငယ်နာကျင်သွားတော့သည်။ တပြိုင်တည်းမှာပင်ယောက်ျားသုံးယောက်အားဖြင့် ပါးစပ်ပိတ်ချူပ်နှောင်ခြင်းခံလိုက်ရတော့ ယုယုအားကုန်ရုန်းလေသည်။ သို့သော် လက်ပြန်ရိုက်ချက်တခုလည်စောင်း ဒုတ်ခနဲဝင်လာကာ သတိမေ့သွားလေသည်။ အောင်ခိုင်တို့သုံးယောက်ယုယုခန္ဓာကိုယ်ကို ပွေ့ချီမယူခါ ငြုတ်ခြံရေလောင်းခင်းထဲက တဲအိမ်လေးသို့ ခေါ်ဆောင်သွားပြီး အောင်ခိုင်တယောက်သာ ကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။

သန်မာတောင့်တင်းတဲ့ယုယုကို သတိမေ့နေတုန်း လက်တဖက်စီအား ကြိုးအပျော့တချောင်း စီလက်ကောက်ဝတ်မှာ ချည်လျက် တဲတန်းအသားချောင်းမှာ တွဲချည်ထားလိုက်သညါ် ။ လက်နှစ်ဖက်အပေါ်မြှောက်ထားခံနေရသဖြင့် ရင်သားကမို့မောက်တက်လာသည်။ ပက်လက်အနေအထားဖြင့် လုံချည်ကလည်း ကပိုကရိုမလုံ့တလုံဆိုတော့ အောင်ခိုင်တယောက် အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်လာပြီး စိတ်မခိုင်တော့…ယုယုဘေးနားဝင်လှဲလိုက်ပြီး ပေါင်တဖက်ခွတင်လျက်မိမိဘက်မျက်နှာတစောင်းအနေအထားကို ပြင်ယူလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းတဝိုက် လျှာတချက်သပ်လိုက်ပြီး ယုယုရဲ့ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲကို ဖိကပ်စုပ်ယူပစ်လိုက်သည်။

လက်တဖက်ကယောက်ျား ဝတ်ရှပ်လက်တို အင်းကျီကြယ်သီများကိုဖြုတ်လိုက်ခါ ဘောလီကို အပေါ်တွန်းရွှေ့လိုက်တော့ ယုယုရဲ့အပျိုစင်နို့နှစ်မွှာက အထင်းသားပေါ်လာချေပြီတကား ချွေးနံ့ သင်းသင်းရနေတဲ့ အပျိုစင်ညိုညက်ညက်ကို စိတ်ရှိသလို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ခွင့် ရနေပြီး အခုဆို မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းကိုယ်လုံးတီးက အောင်ခိုင်ရဲ့အချစ်စိတ်ထက်တဏှာရာဂစိတ်ကို ဟုန်းခနဲ ထတောက်လာစေပြီး ယုယုကိုယ်ပေါ်တက်ခွကာပေါင်သားထူထူအရင်းခွဆုံကို နေရာချဲ့လိုက်သည်။ ယခုအချိန်ထိ ယုယုတယောက် အသက်မှန်မှန်ရှုနေပြီးသတိပြန်မရသေး ဒါက သူ့အတွက် မဟာအခွင့်အရေးတင်းကျပ်စေ့ကာနေတဲ့ ယုယုအင်္ဂါစပ်ကို အသာစွဲဖြဲလိုက်ပြီး လိင်တံကိုတံထွေးများများဆွတ်ခါ ဆတ်ခနဲ ချော့သွင်းလိုက်သည်။

ပြီးနောက် မလှုပ်ရှားသေးပဲ ယုယုချိုင်းအောက်ထဲ လက်လျှိုထည့်ထားပြီး အသားချင်းဆီးခုံချင်းထိအောင် ဖြေးဖြေးချင်းခရီးဆုံးအထိသွားနေလိုက်သည်။ “အင့်…အု ” ဆိုတဲ့ မပီဝိုးတဝါးညည်းသံသဲ့သဲ့ ယုယုနှုတ်ခမ်းဝကနေထွက်လာတော့ အောင်ခိုင်လန့်ကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ သူမအိမ်မက်ထဲမှာ စက်ဘီးမှောက်လဲကာ ပေါင်ခွဆုံနေရာက အောင့်သက်သက် နာကျင်နေသလိုလို ခံစားနေရသဖြင့် ယုယုလူးလွန့်ကာ လှုပ်ရှားနေမိသည်။ မျက်လုံးများကတော့ မှိတ်နေဆဲ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို စက်ဘီးပိနေတယ်။ နောက်လှုပ်လေတိုင်းလည်း ခါးနဲ့တင်ပါး ဆီးခုံအလယ်မှာက ဆစ်ခနဲကျင်ခနဲ နာနာလာတာ ခံစားနေရတော့ မလှုပ်ရှားရဲတော့ပေ။

လည်ပင်းကလည်း ခေါင်းခါမိတိုင်း နာနေတာပါလားအောင်ခိုင်မှာတော့ ယုယုယောင်ယမ်းပြီးလှုပ်ရှားကော့ပြန်နေတုန်းက အရသာရှိလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်းဟု တွေးနေခိုက် စိတ်လောပြီး ခါးညွှတ်ချလိုက်သည်။ ” ဟင့်…ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ” ယုယုနာကျင်စွာညည်းသံနှင့်အတူ ဦးခေါင်းဘယ်ညာ ခါးယမ်းကာ မျက်စိပွင့်လာတော့သည်။ ” ဟင်…” သူမအံ့သြထိတ်လန့်ကာ စကားသံတိတ်သွားသည်။ သူမကိုယ်ပေါ်ကားယားခွထားပြီး အဝတ်ဗလာနဲ့အောင်ခိုင့်ကို မျက်လုံးပြူးမျက်ဆန်ပြူး ကြည့်နေမိသည်။ နောက် သူမလက်နှစ်ဖက်ကခေါင်းရင်းဘက်မှာလှုပ်မရ တပြေးတည်းမြင်နေရတာက ဆီးခုံချင်းထိ ကပ်နေတဲ့အဝတ်မဲ့သူမနဲ့အောင်ခိုင် ”

အီးဟီးရှင် ရှင်ကိုအောင်ခိုင် အခုဆင်းစမ်း ခွေးကောင်ကြီး အမေ့ရေ ကယ်ပါအုံးတော့ ဟီး ဟီး” ယုယု သူမအခြေအနေတွေကိုသိလိုက်ခါ အော်ဟစ်ငိုယိုပြီးခြေထောက်များကို တဖျောင်းဖျောင်းပေါက်ချ စောင့်တွန်းနေတော့သည်။ ဒီအခြေအနေရောက်နေမှတော့အောင်ခိုင်မညှာရဲတော့ ယုယုဂျိုင်းအောက်ထဲကလက်နှစ်ဖက်ကိုပုခုံးသားလှမ်းဖျစ်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ယူခါ အားကုန်စောင့်စောင့်ချပစ်လိုက်သည်… ” အု…ဝူး အွတ် ” နာကျင်ခြင်း ဒေါသဖြစ်ခြင်း ရှက်ရွံ့မှု အစရှိတဲ့ခံစားမှုများနဲ့အတူ ဖိုမထိတွေ့ ဆက်ဆံခြင်းကလည်း အသွေးအသားဖြင့် တည်ဆောက်ထားတဲ့ ယုယုမှာ မလွန်ဆန်သာပဲ မသိစိတ်ကသာယာလှိုက်မောနေမိပြန်သည်။

ငြိမ့်ခနဲ သိမ့်ခနဲ ကာမလှိုင်းများစီးနေရတာသိပ်မကြာလိုက် နုနယ်သောအတွေ့အကြုံနှင့် စိတ်ပြင်းပြမှုတို့ကြောင့် ဖျောခနဲ နွေးခနဲ နှစ်ဦးသား ခံစားလိုက်ကြရပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်ကာ ဗလာကျင်းခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ပူးကပ်သွားကြလေသည်။ ခဏအကြာမှာတော့… ” ကျွန်မကိုကြိုးဖြေပေးပါတော့ ရှင်ကျေနပ်အားရပီ မဟုတ်လား ကျမလည်းအရှက်ကုန်နေပါပြီ” ငိုသံပါတုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ယုယုပြောစကားအဆုံး ” အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ယုရယ် ကိုကယုကိုအတည်ပေါင်းသင်းယူမယ်ဆုံးဖြတ်ပြီးမှ ဒီလိုလုပ်ခဲ့တာပါ” ” အို ကျွန်မမှရှင့်ကို မချစ်တာလေ ဘယ်လိုလုပ် ပေါင်းသင်းလို့ရမှာလည်းတော့ အပြင်မှာလည်း မှောင်နေပြီ လုပ်ပါအမြန်ကြိုးဖြေပေးပါ ကျမပြန်ပါရစေ”

” မရတော့ဘူးယု ကို့သူငယ်ချင်းတွေက ယုစက်ဘီးကို ယုတို့အိမ်သွားပို့ပြီး ကိုတို့နှစ်ယောက်ခိုးပြေးကြပီလို့ သတင်းလွှင့်ပြောခိုင်းထားပြီးနေပြီ” ” ရှင် …… အဟင့် ဟီးကျမကို အသေသာ သတ်လိုက်တော့ ကိုအောင်ခိုင်ရေ ဟင့် ဟီးရွှတ်” ဒီတခါတော့ စိတ်လျှော့သွားလေတဲ့ ယုယုလက်က ကြိုးများကို အောင်ခိုင်ဖြေပေးလိုက်ပြီး ယုယုကို နွေးထွေး စွာဖက်ခါထားလိုက်သည်။ အမှောင်ထဲ စမ်းတဝါးဝါးဖြင့် ယုယုနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကို ပြင်းပြစွာစုပ်ယူငုံခဲလိုက် စွတ်စိုချွဲပြစ်နေတဲ့ ယုယုအင်္ဂါစပ်တအုံလုံးကိုလက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ဖျစ်ချေပေးရင်း ပြန်လည်တင်းမာလာတဲ့ လချောင်းကို ငုတ်တုတ်ထိုင်အနေအထားဖြင့် ယုယုပေါင်နှစ်ချောင်းအားခါးထစ်ခွင်တွဲချိတ်ခါ စွတ်ခနဲအပိထဲထိုးစွတ်လိုက်သည်…။

” အ ဟင်း” ဒီတခါ ယုယုတယောက်ညည်းသံလေးက အရည်များဖြင့် စွတ်စိုနေလေတော့ နာကျင်ပုံမပြပဲ သာယာကောင်းမွန်တဲ့ အရသာခံစားလိုက်ရဟန် တူသည်။ အောင်ခိုင့်လည်ပင်းကို ကျော်လွန်ခါ ကျောပြင်ကို ယုယုလက်များက ဖက်တွယ်ရစ်သိုင်းလာလေသည်။ ယုယုတယောက် ရီးစားမထားလိုက်ရပဲ ထိုတညကမင်္ဂလာဦးညသဖွယ် တညလုံးမိုးလင်းပေါက် လင်ပေါက်စ အလိုကျ လိုက်လျော ဖြည့်ဆည်းပေးရင်းဖြင့် ချစ်စိတ်ကြင်နာစိတ်တို့ အောင်ခိုင့်အပေါ် ယိုဖိတ်မိလာခြင်းကို အံ့အားသင့်စွာတွေ့ကြုံခံစားလိုက်ရပေတော့သည်…