အစားကောင်းကောင်းမငြင်းကောင်း

မြို့ငယ်လေး တစ်ခုမှာ ကွက်သစ်ရပ်ကွက်လေးမှာ လူနေအား ကျဲပြီး ခြံဝန်းအလွတ်များ အများအပြားကျန်နေသေးသည်။ ခင်မင်မှု့ အရမ်းလိုအပ်ကြသလို အရေးအကြောင်း ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့လျှင် အပြေးကလေး လာကြပါသည်။ ညအချိန်မှာ (သူခိုးဗျို့ သူခိုး သူခိုး……..) ရပ်ကွက်အထဲ က အသံတစ်ခုကြောင့် အနီးအနား က ကြားရသူများ အမြန်ထကြသည်။ (ကိုစိန်မောင် ကိုစိန်မောင် ထ ထ သူခိုးတဲ့တော့) (ဟေး ဟုတ်လား ပေးစမ်းဓား) (တော်နဲ့တော် ဓားက ဘယ်မှာထားတာလဲ) (ဟာကွာ မသိဘူး) ပြောပြီး တံခါးအနား က ဒုတ်ဆွဲပြီး အိမ်အပြင်ဘက် ထွက်သွားသည်။

(ဗျို့ ကိုကြီးမြင့် ဘယ်က အော်တာလဲဗျ) (တောင်ပိုင်း က အော်နေတာ ဒီက စောင့်နေကွာ) လမ်းအပေါ်မှာ လူတစ်ချို့ လက်ထဲမှာ ဒုတ် ဓားများ ဓားဆူးများ ကိုင်ထားကြသည်။ လမ်းအပေါ်ကို လူတွေ အခြေအနေကြည့်နေကြပြန်သည်။ ရပ်ကွက်ကလေးမှာ တောက တက်လာသူများ မြို့ထဲက ထွက်ပြီး လာနေကြသူများဖြင့် စည်းလုံးစွာ နေထိုင်ကြသည်။ အခြေအနေ အရပ်ရပ်ကြောင့် မာနကြီးသူ သဘောဖြူသူ စိတ်ရင်းကောင်းသူ လူညွန့်ခူးကြသူများ ရှိနေတတ်ကြသည်။ စရိုက်အစုံ လူမှု့ အကြောင်းများ ရေးဖွဲ့ရလျှင် မကောင်းပါဘူး။ မကောင်းမှု့ ပြုလုပ်သူများ အစုံ က ၏ရပ်ကွက်ကလေးမှာ ရှိနေသေးသည်။

ဖာချောင် ဖဲဝိုင်း အရက်ဆိုင် ကြက်ဝိုင်း ဂျင်ဝိုင်း ဇယ်တောက့်ခုံ မူးယစ်ဆေးဝါး အစသဖြင့် ရှိနေကြပြန်သည်။ အနည်းငယ် ဖွံ့ဖြိုးစ ပြုလာနေသည်။ ညနေ နေဝင်ချိန်မှာ လမ်းအပေါ် လူသွား လူလာ နည်းပါးသွားတတ်သည်။ မြို့သစ်ကြောင့် လယ်ပိုင်ရှင်များ အိမ်ဝန်းများ ရရှိကြသည်။ မြို့သစ်နဲ့ မနီးမဝေး တောက မိသားစု မိမိတို့ ရရှိသော အစားမြေအပေါ် နေထိုင်ဖို့ တောက အိမ်ဝိုင်းကို ရောင်းပြီး မြို့သစ်ကို ရွေ့လာခဲ့သည်။ အနီးအနား က အိမ်များကို ခင်မင်စွာ တောဓလေ့ အရ အလည်သွား စကားပြောမိကြသည်။ (ဟေး စားပြီးကြပြီးလား) (ဟုတ်ကဲ့ ဦးကြီးသောင်း) (ဟ ဘာဟင်းတွေလဲ ကွ) (ငါးသေတ္တာ ချက်ထားတယ် ဦးကြီးသောင်း စားပါအုံးဗျ)

(စားပြီးပြီး ကွ စားကြစားကြ) (ဟုတ်) မိသားစု တစ်ခုမှာ ဝိုင်းဝန်းပျော်ရွှင်စွာ စားပွဲဝိုင်း မြေစိုက်ကလေးအပေါ်မှာ စားသောက်နေကြသည်။ ဦးကြီးသောင်း က ဘေးအနား က တန်းလျာအပေါ် ထိုင်ပြီး အနီးက ရေနွေးအိုး ကရားအား ယူပြီး ရေနွေးသောက့်ပုဂံထဲ ထဲ့လိုက်သည်။ ရပ်ကွက် ထဲကို အိမ်ကလေး တစ်ဆောင် တိုးလာသည်။ လက်သမားများ စုပေါင်း ဆောက်လုပ်နေကြသည်။ အခြေအနေအရ နီးကပ်သော အိမ်များ က ခင်မင်စွာ လက်သမားများအား ခေါ်ပြော ဆက်ဆံကြသည်။ အိမ်ရှင် လူကြီး က (ဒါက သားနေဖို့ဗျ သူက အိမ်ထောင်ကြတာ မကြာသေးတော့ အိမ်ခွဲပေးလိုက်တာ ဒီခြံဝင်း က ဝယ်ထားတာ ကြာပါပြီး ဦးသောင်းရယ်)

(ဟာ ကောင်းပါတယ် ကျွှန်တော်တို့ ရပ်ကွက် စည်းကားတာပေါ့ဗျာ လာပါအုံးဗျ ကျွှန်တော်အိမ်ကို စကားကလေး ဘာကလေး ပြောရအောင်) (ဟုတ်ကဲ့) အိမ်ကလေး က သစ်လွင်သလို ရေနံကြီးများ သုတ်လိမ်းထားတော့ ခန့်ညားလှသည်။အုတ်တမံတလင်း ခင်းထားတော့ အလှအပေါ် အယဉ်ဆင့်သလို ထည်ဝါလှသည်။ အခန်းများ ဖွဲ့ထားပုံ နဲ့ ဘုရားခန်း အလှဆင်ထားပုံ က အနီးအနား က လူတွေ ငေးနေမိသည်။ ခန်းစီးလိုက်ကာ ကျွန်းအလှဖြင့် လုပ်ထားသော ဆက်တီးခုံများ က ပေါ်လစ့်အရောင်နဲ့ ဝင်းဝါနေသည်။ ဆွမ်းကျွေး ဖိတ့်ကြားခံရသော အိမ်အနားနီးချင်းများ အိမ်အတွင်းမှာ စားသောက့်ရင်း ခင်မင်စွာ အိမ်အသစ် က ဇနီးမောင်နှံ့ နဲ့ စကားပြောနေမိကြသည်။

ရက်ကလေးများ ကုန်လာလို့ လရက်တွေ ကုန်လာခဲ့သည်။ အိမ်အသစ်ကလေးထဲ က ကျင်စဦး ချစ်ဇနီးမောင်နှံ့ အပျော်ကလေးတွေနဲ့ ပျော်မြူးခဲ့သည်။ အိမ်ထဲမှာ လင်မယား နှစ်ဦး စိုက်ပျိုထားသော ပန်းပင်ကလေးများ ဖူးပွင့်နေကြသည်။ အိမ်အပြင်ဘက် က အရိပ်ရ အပင်ငယ်များ အကာအရံ သစ်သားလေးထောင့်စက့်စက့် အတွင်းမှာ လန်းစမ်းနေကြသည်။ အိမ်ထဲမှာ အိမ်အနားနီးချင်းများ က နေ့စဉ့် ဝင်ထွက်သွားလာနေကြသည်။ (မေကသီ မေကသီ) (ဟေး မိသွယ် လာဟေး) (ဟုတ် လာပြီး) အလွန်လှသော မကေသီ က လှမ်းခေါ်သလို တောအလှ ခါးသေး ရင်ချီ တုတ်တုတ်ခဲခဲ အသားညို ပါးကွက့်ကြားကလေးနဲ့ ၁၇နှစ့် အရွယ် မိသွယ် အိမ်သစ်ကလေးထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။

အိမ်ထဲမှာ မိန်းကလေး နှစ်ဦးဘဲ ရှိနေကြသည်။ စက်ချုပ်သူ မကေသီ က (မိသွယ် လာတာနဲ့ အတော်ဘဲ ငါကို ရွှေကြယ်သီး တပ်ပေးအုံး) (ရပါတယ် မကေသီရယ် ဒီကလဲ အားတုံး ကူညီရအောင် လာတာပါ ဘာကျွေးမှာလဲပြော) (အောင်မယ်လေး စားစရာတွေ ပေါမှပေါ ဘာစားချင်လဲ ပြော) (မကေသီ ကျွေးတာ စားမှာပေါ့) (အေး အချဉ်ပေါင်း အထုပ်တွေ နေကြာစေ့တွေ ဘီစကစ့်တွေ ရှိပါသေးတယ် နောက်ပြီး လ္ဘက်သုပ်ကျွေးပါမယ် မနက့်ဖြန် သတိုးသမီး ဝတ်စုံ က အပ်ရမှာ ကင်းခြေလိုက်ပြီး ကျောက်စီရမှာ နောက်ပြီး ပန်းထိုးရအုံးမှာ ဟ) (အင်းပါ ဒီက နေ့တိုင်း လာပြီး စက်ချုပ့်ပညာ သင်မလို့ လာကူညီနေတာ)

(သင်ပေးမှာပါ မပူပါနဲ့) (အင်းပါ အင်းပါ) အချိန်တွေ ပြောင်းလို့ နှစ့်တစ်နှစ့် နီးကပ်နေပြီး။ မိသွယ် တစ်ယောက် အိမ်အသစ်ကလေးမှာ စက်ချုပ်နေသည်။ အိမ်ကလေး ထဲမှာ အခန်းထဲ က မကေသီ ထွက်လာသည်။ (မသွယ် … ညကြ ကေသီ နဲ့ လာအိပ်ပေးအုံး) (ဘာဖြစ့်လို့လဲ မကေသီ) (ကိုဇော်လင်း က ဒီနေ့ ညနေ ခရီးထွက်ရမှာ ရွာက သူအမေကြီး ဆုံးသွားလို့တဲ့ မကေ က အပ်ထည်တွေများနေတာ မသွယ် အသိဘဲ ဒါကြောင့် လိုက်မသွားတာ) (ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် အိမ်ကို ပြောရအုံးမယ် မကေသီ ) (အေးအေး နေ့လည် ထ္မင်းစား ပြန်ရင်း တစ်ခါထဲ ပြောခဲ့နော်) (ဟုတ်ကဲ့ပါ မကေသီ) မသွယ် ထ္မင်းစားပြီးလို့ မကေသီအိမ်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။

အိမ်ထဲ မဝင်ခင်မှာ အိမ်ခန်းထဲ က အသံတိုးတိုးများ ထွက်နေသည်။ မသွယ် အသံပေးရမလား ဘာလား မသိဖြစ်နေသည်။ အသံတွေ က နားလည်သလို ဖြစ့်နေမိသည်။ မကေသီ ရဲ့ ခို့ခို့ခစ့်ခစ့် အသံနဲ့ အတူ နောက်ထပ် ညှိ့ဆွဲသော အသံနဲ့ အတူ တစ်ရှပ့်ရှပ့် ခြေလှမ်းရွေ့သံလိုလို နဲ့ မသွယ် မသိမသာ အိမ်အပြင်ဘက်ကို ပြန်လှည့်ထွက်မိသွားသည်။ (မိသွယ် နင့်နဲ့ ထ္မင်းစားပြန်တာ ကြာလိုက်တာဟယ်) (ဟို..ဟို..အမေ နဲ့ အဖေ ကို ပြောနေရလို့ အမကေသီ) (အော် အေးအေး ဦးကြီး နဲ့ အဒေါ် က ဘာပြောလဲ) (အိပ်ပါတယ် ညကြ အဖေနဲ့ အမေ အလည်လာခဲ့မယ်တဲ့ အမ) (အော် အေးအေး ညကြ အသုပ်သုပ်စားကြမယ် အမြည်းကောင်းကောင်း လုပ်ရအုံးမယ်ဟေ)

(ဟုတ်..) အခန်းထဲ က ကိုဇော်လင်း ထွက်လာပြီး (မသွယ်ရေ ငါမရှိတုံး မကေ ကို ဂရု့စိုက့်နော် မကေ ကို အပြင်ပေးမထွက်စေနဲ့) မေကသီ က (အောင်မယ် အပြင်ထွက်တော့ ဘာဖြစ့်နေလို့လဲ) (အော် ဘဲတွေနဲ့ တွေ့မှာ စိုးလို့ပါ) (ကိုဇော်နော် မဟုတ်တာ မပြောနဲ့ မကေ က ကိုဇော်တစ်ယောက်ဘဲ ချစ်ခဲ့တာ ကိုဇော်လို ရည်းစားပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင် ထားဘူးတာ မဟုတ်ဘူး ကဲ…ကဲ မဟုတ်တာ ပြောချင်အုံး) မကေသီ ပြောလဲပြော ကိုဇော်လင်း ထံ အမြန်သွားပြီး ဗိုက့်ခေါက့်ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။ (အား….နာတယ် မကေ လွှတ့်ပါ…လွှတ်ပါ…) (ပြောအုံးမလား….ပြော) (ဟားဟားဟား ….မပြောတော့ဘူး…မပြောတော့ဘူး…) မကေသီ ကိုဇော်လင်း အား လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

ညအချိန်မှာ မသွယ် အဖေ အမေ နဲ့ မသွယ် ညီမ မနွယ် အပါအဝင် အိမ်လည် လာကြသည်။ ရောက်တတ်ရာရာ စကားများ ပြောကြ ဆိုကြ နဲ့ အိမ်ငယ်ကလေးထဲမှာ အချိန်တွေ ကုန်သလို အမြည်းပုဂံ မှာ အနည်းငယ် အကပ်အသပ့်များ ကျန်နေတော့သည်။ရေနွေး ဓာတ့်ဗူးကလေးမှာ ရေနွေးများ မရှိတော့ပါ။ အိမ်အတွင်း က သောက်ရေအိုးစင်ကို အကြောင်းပြုနေရတော့သည်။ ပျော်စရာ စကားဝိုင်းကလေး ဖြစ့်နေတော့သည်။ ဟာသများ လူမှု့ရေးရာများ နဲ့ ရပ်ကွက်အနေအထားများ ပြောဆိုကြရင်းဖြင့် အချိန်ကြာခဲ့သည်။ အိပ်ယာအပေါ်မှာ မကေသီ နဲ့ မသွယ် စကားတွေ ပြောနေမိသည်။

(ကိုဇော် က မကေ ရှိတဲ့ စက်ချုပ်ဆိုင်ကို မနက့် ညနေ လာတော့တာဘဲ မကေ က သူကို လက်မခံသေးဘူး စောင့်ကြည့်နေတာ သူက ရည်းစား များတယ် အသံကြားနေရတယ်လေ) (အဲ့ဒါနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားတာလဲ မကေ) (ပြောရရင် အရှည်ကြီးပါအေ မပြောချင်ပါဘူး သူက အကြပ်ကိုင်ပြီး ရည်စား စကားအပြောခံရတာ ) (ဘယ်လို အကြပ်ကိုင်တာလဲ မမကေ) (အင်း ကားတင်ခံရတာပေါ့ဟယ်) (ရှင်….) မကေသီ အိပ်ပျော်ပေမဲ့ မသွယ် အိပ်မရပါ။ အိပ်မပျော်တဲ့ အကြောင်း က ဒီအခန်း က လင်မယား အိပ်သော အခန်း ။ နောက်ပြီး ခေါင်းအုံး က ကိုဇော်လင်း ခေါင်းအုံးဖြစ်နေသလို ခေါင်းအုံးမှာ မွှေးရနံ့ တစ်ခု က မသွယ်အား ဒုက္ခပေးနေသည်။

ကိုဇော်လင်း အမြဲသုံးသော ရေမွှေးအနံပါ။ အခန်းထဲမှာ မွှေးပျံ့နေသလား ထင်မိသည်။ မကေသီ အိမ်ထဲ အခန်းထဲ မသွယ် အိပ်မောကြနေသည်။ အခန်းတံခါး သာသာလေး ပွင့်သွားသည်။ အခန်းထဲကို လူတစ်ယောက် သာသာလေး ကုတင်အနား ကပ်လာပြီး အိပ်နေသော မသွယ်အား ကြည့်ပြီး ကုတင်အပေါ် တင်ပါးလွဲ ထိုင်ပြီး မသွယ်အား နမ်းလိုက်သည်။ မသွယ် ထိခိုက်မိတော့ မျက်လုံးပွင့်သွားသည်။ ကုတင်အပေါ် က လူသည် နိုးသွားသော မသွယ်အား အတင်းဖက်လိုက်သည်။ (အား…ဖယ်…ဖယ်…မလုပ်ပါနဲ့ ….ကို…ကို…) မျက်လုံးများ ပြူးမိသွားသည်။ အခန်းမီးအလင်းရောင်ကြောင့် ဖက်ထားသော မကေသီ အိပ်မောကြနေပုံရသည်။

မသွယ် လုံချည်အပေါ်ကို ခွပြီး မကေသီ ဖက်ထားရင်း အိပ်ပျော်နေသည်။ မသွယ် မကေသီအား သာသာလေး တွန်းပြီး အိပ်ယာအပေါ် က ထလိုက်သည်။ အခန်းထဲ က ထွက်ပြီး အိမ်နောက်ဖေး သွားလိုက်သည်။ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ ရေအိုစင် က ရေ ၂ ခွက့် ဆင့်သောက်မိသည်။ အိမ်ခန်းထဲ မဝင်သေးဘဲ အလုပ် တန်းလျားအပေါ် ထိုင်နေမိသည်။ ထိုင်ပြီး အိမ်မက်အကြောင်း စဉ်းစားနေမိသည်။ မိမိကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်နေမိသည်။ အတွေးများ က စိတ်ချောက့်ခြားစရာ ဖြစ်နေသည်။ အိမ်ထဲ မှာ အကြည့်တစ်ခု ရောက်မိသည်။ အလှချိပ် ဓာတ့်ပုံထဲ က သတိုးသားကြီး က ပြုံးနေသည်။ မသွယ် အမြန်ထပြီး အိမ်အခန်းထဲ ဝင်မိသည်။

အိပ်ယာ အပေါ် သက်ပြင်းချပြီး ခေါင်းအုံးအပေါ် ကို စောင်တစ်ထည် အုပ်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။ နေ့ခင်း မှာ အလုပ်လုပ်သလို ချက်ဖို့ပြုတ့်ဖို့ မသွယ် လုပ်ကိုင်နေရသည်။ ိမကေသီရဲ့ ချုပ်ပုံ အစ ကိုက်ပုံ ပေးတံတိုင်းပုံ နှစ်ထပ် အချုပ့် ကင်းခြေလိုက် ဇာထိုးစနစ့် ကြယ်သီးထိုးစနစ့် ဘုလယ်သီး ရှေးထိုး နည်းစနစ့်များ သင်ယူကြည့်ရှု့နေရသည်။ ညအချိန် အခန်းထဲ စကားပြောမိကြပြန်သည်။ (ကိုဇော် က အရင်က သူချစ်သူ က ဒီရပ်ကွက်ကို မကြာခင် ပြောင်းလာမယ်တဲ့ သူအရင် ချစ်သူ က ကလေး နှစ်ယောက် ရနေပြီး ဟိုတစ်နေ့ က မကေ တွေ့မိလို့ စကားတွေ ပြောဖြစ်တယ် အဲ့ဒီ အရင် ချစ်သူ က မကေ နဲ့ သူငယ်ချင်းလေ သူက ကိုဇော် မျက်နှာများတယ် မယုံနဲ့ ပြောတဲ့သူပေါ့ ကိုဇော် က သူက်ို ပြန်လိုက်တယ်

သူက မချစ်နိုင်တော့ဘူး ဇာတ်လမ်းပြတ်ဘဲ ပြောခဲ့တာ အဲ့တော့ ကိုဇော် က သူချစ်သူနဲ့ ခင်တဲ့ မကေ ကို အရွဲ့တိုက် လိုက်ပြီး စကားပြောတာ မကေကလဲ မချစ်နိုင်ဘူး ပြောတော့ သူ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး မကေ ကို ကားတင်ပြေးတော့တာဘဲ မသွယ်ရေ) (အော် ..အဲ့ဒါဆို မကေ က ကိုဇော်ကို တကယ်မချစ်ခဲ့ဘူးနော်) အင်း….ဟုတ်တယ် မချစ်ခဲ့ဘူး) (အခုကော ချစ်သေးလား) (အင်း…မချစ်သော်လဲ အောင့်ပြီး ချစ်ရတာဘဲ မိသွယ်ရေ) (အဲ့ဒါဆို ကွာလိုက်ပေါ့ မမရယ်) (မဖြစ့်ဘူးလေ..) (ဘာကို မဖြစ်တာလဲ မမကေ) (သူနဲ့ ညားပြီး မကြာခင် မကေ သူကို တစ်ကယ်ချစ်မိသွားလို့ပေါ့ဟဲ့…)

(အော်…ပြောတော့ မချစ်ဘူး မချစ်ဘူးနဲ့ ညားမှ ချစ်တာတဲ့ ) (တယ်…ဒီကောင်မလေး ပြောတော့မယ်) မကေ ရဲ့ လက်သီးရွယ်ပြီး မိသွယ် ခေါင်းကလေး ကို ထုလိုက်သည်။ (ခစ့်….ခစ့်…ခစ့်…..) မသွယ် ရယ်သံကို အဝေး က ကြားနိုင်ပါသည်။ အိပ်ချိန် ကြပြန်တော့ ရေမွှေး အနံ့ကလေး က ရလာသည်။ မသွယ် စောင်တစ်ထည် ယူပြီး ခေါင်းအုံး အပေါ် တင်လိုက်သည်။ အိပ်မပျော်သူ မိသွယ် ခေါင်းကလေး အပေါ်ကြွပြီး ခေါင်းအုံးအပေါ် က စောင်ကလေး ဖယ်လိုက်ပြီး ခေါင်းအုံး အိပ်လိုက်သည်။ ခေါင်းအုံး က မွှေးရနံလေး က ထွက်ပေါ်လာသည်။ မသွယ် အိမ်ထဲ ဝင်ပြီး လက်ထဲ က အိုးခွက်များ မီးဖိုချောင်ထဲ ထားဖို့ အသွား မီးဖိုချောင်းထဲ က အနံ့တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။

ဟင်းအိုးတူးတဲ့ အနံ့ မဟုတ်ပါ မွှေးသော အနံ ဒီအနံ့ကို မသွယ်သိပါသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ (ဟိတ်…..) (လန့်မနေဘူး ဒီလို ခြောက့်လန့်မယ် ဆိုတာ သိတယ် ကြောက်မနေဘူး) (ဘယ်လို သိတာလဲ…) (ပြောမနေဘူး…) (ကဲ မပြောရင် လာစမ်းကွာ) (ကိုဇော် ကိုဇော်…) (ဟာ မသွယ် လာနေပြီး…ဖယ်ဖယ် အိမ်မက် တစ်ခု က နိုးထလာခဲ့ပြီး အိပ်ယာ က ထပြီး မျက်နှာသစ် သွားတိုက် အိမ်သန့်ရှင်းရေးများ နှင့် အိမ်သာရေဆွဲ ထဲ့ခဲ့ပါပြီး..။ မကေသီ မနိုးသေးပါ တပည့်ဆိုတာ ဆရာအိမ်မှာ လုပ်စရာရှိလုပ်ကိုင်ရပြန်သည်။ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လိုက်ပြန်တော့ သတိရမိသလိုလိုုဖြစ်နေပြန်သည်။

မီးဖိုချောင်ထဲ က မီးဖိုးထဲ က ပြာတွေ ထုတ်ပြီး မီးသွေးခဲများ ထဲ့ပြီး ထင်ရှုးထင်းကလေး ခွဲစိတ်ပြီး မီးခြစ်ပြီး မီးမွှေးလိုက်သည်။ ရေနွေးအိုး ထဲ ရေထဲ့ဖို့ မီးဖိုချောင်ထဲ က ထွက်လိုက်သည်။ အပြင်မှာ ရောင်နီလေး က ဖြန့်ကျက်လာနေပြီး။ ၃ ရက်မြှောက်မှာ နေ့ခင်း အချိန်မှာ အထုပ်အပိုးများ နဲ့ ကိုဇော်လင်း ရောက်ရှိလာသည်။ (မေကေရ….) (ဟာ….ကိုဇော်ပြန်လာပြီး…) (အေး..ဟ ရွာက အမျိုးတွေ က နေပါအုံးလို့ တားနေကြလို့ ရက်နည်းနည်းကြာသွားတာ) (အင်းပေါ့ ရွာမပြန်တာလဲ ကြာနေပြီးကို တားကြမှာပေါ့ ကိုဇော်ရယ်) (ကဲ ကိုဇော် ဗိုက်ဆာနေတယ် ဘာတွေ ချက်လဲ) (ဟင်း…နှစ်ယောက်စာဘဲ ချက်တာ ကိုဇော်အတွက့် ထ္မင်း ပြန်ချက်ရအုံးမှာ) ဟာကွာ ဗိုက်ဆာပါတယ် ဆိုမှ လုပ်ပြီး)

မသွယ် မနေသာပါ (မမကေသီ ကျွှန်မ အိမ်ပြန်စားပါမယ် ကိုဇော် ကို ကျွေးလိုက်ပါ) (အင်း…ခက့်ပြီး…အေးပါလေ လာ ကိုဇော်..) အထုပ်အပိုးများ အနီးက တန်းလျားအပေါ် ချပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်သွားကြသည်။ မကြာခင်မှာ (အောင်မယ် ချဉ်ရည်ကလေး က ကောင်းလှပါလား ငါမိန်းမ လက်ရာ မစားရတာ ကြာလို့ နေမှာ) မေကသီ က (ဟယ်…ဒါက မသွယ် ချက်ထားတာ မသိဘဲ ပြောနေပြန်ပြီး..) (အဟိ…ဟုတ်လား မသိပါဘူးဟာ…) စားသောက့်ပြီး ထိုင်စကားပြောကြ နေ့လယ် အချိန်ကြီးမှာ ကိုဇော် တစ်ယောက် အခန်းထဲ ဝင်ပြီး အိပ်နေပြန်သည်။ စက်ချုပ်နေသူ နှစ်ယောက် က အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။

(မကေရေ… ဒီကို ခဏ လာအုံး လက်ဆောင်ပြစရာရှိလို့) (ခဏလေး ကိုဇော် လာခဲ့မယ်…) အစ များ ကော်ကပ် မီးပူနဲ့ ဖိပြီး ချုပ်ရမဲ့ လမ်းကြောင်းကို မသွယ်အား ပြသပြီး မကေသီ ထွက်လာခဲ့သည်။ မသွယ် စက်ချုပ်ခုံအပေါ် ထိုင်ပြီး ခြေနှင်းလိုက်သည်။ စက်ချုပ်သံ ကလေးက အမနီးမဝေး က ကြားနိုင်ပါသည်။ မကြာခင်မှာ အခန်းထဲ က လက်ဆောင် ကို ဘယ်သူ ဘာပေးတယ် ဘယ်ဝါက ဘာပေးတယ် ပြောသံ ကြားနေရပြီး ခဏအကြာ အသံတိတ်သွားတော့ အသံတိုးတိုးလေး မသွယ်ကြားမိပြီး (မကေသီ ချုပ်ပြီးပြီး ကျွှန်မ အိမ်ပြန် ရေချိုး သနပ့်ခါးလိမ်းအုံးမှာနော် မကေ)

အခန်းထဲ က မကေ က (အော် …အေးအေး ပြန်ပြန်…) ဟုတ်ပါတယ် နေ့ခင်းအချိန်တိုင်း ညနေအချိန်တိုင်း မသွယ် အိမ်ကို ခဏ ခဏ ပြန်တတ်ပါသည်။ မသွယ်အိမ်မှာဘဲ ရေပြန်ချိုးသလို အမြဲတမ်း သနပ်ခါး လူးတတ်ပါသည်။ အိမ်ပြန်ခါနီး မကေသီတို့ အဝင် တံခါးပေါက်ကို မသွယ် စေ့ပိတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ အိမ်က ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်းပြီး ထ္မင်းစားပြီး မသွယ် စက်ချုပ်ဆိုင်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ မကေတို့ အိမ်ရောက်ခင် ခြံတံခါးကို လှမ်းကြည့်ရသေးသည်။ ခြံတံခါး က ပွင့်နေပါပြီး။ ဒါဆို မသွယ် သွားလို့ရပြီးဆိုတာ သိလိုက်ပါပြီး။ အိမ်ခြံဝင်းထဲ အဝင်မှာ ရေတွင်းအနီးမှာ မကေသီ တစ်ယောက် ရေချိုးနေပါပြီး မသွယ် အိမ်ထဲဝင်ပြီး စက်ခုံအနီး ထိုင်ပြီး လုပ်စရာ ကိုင်စရာများ လုပ်ဆောင်နေမိသည်။

ညအချိန် မကေသီတို့ လင်မယား စကားပြောနေကြပြန်သည်။ (ကိုဇော်ကို သတိမရဘူးလား…) (ရတာပေါ့ ကိုဇော်ရယ်…) (ဘယ်လို သတိရတာလဲ…) (အိမ်မက်ထဲမှာ ကိုဇော် က မကေ ကို ထားပြီး နောက်မိန်းမ ယူတယ်လို့ အိမ်မက် မက်နေတယ် မကေ တကယ်မှတ်ပြီး ကိုဇော်ကို ဖမ်းဆွဲခေါ်တယ် ကိုဇော် ကိုဇော်နဲ့ မကေ ငိုနေတယ် ဟိဟိဟိ…) ကိုဇော်လင်း က (ဘာ ဟိဟိလဲ ဘာရယ်တာလဲ ပြောစမ်း..ပြော..) (ခစ့်….ခစ့်…ခစ့်…) (ဟာ..ဘာတွေ ရယ်နေတာလဲ …ပြောစမ်းပါဆိုနေတာကို..) မေကသီ က (ခစ့်…ခစ့်…ခစ့်…ပြောမယ်..ပြောမယ် အဲ့ဒီဘက် အိပ်နေတဲ့ မသွယ် ကို ကိုဇော်မှတ်ပြီး ဆွဲထားတာ မသွယ် မနိုးသွားလို့ တော်သေးတယ်

မကေ အိမ်မက်မက်ရင် အသံထွက်တတ်တာ ကိုဇော် သိရဲ့သားနဲ့ ) ကိုဇော်လင်း က (ဟား…ဟား…ဟား.. ဟုတ်ပဗျာ ငါဖြင့် သူနဲ့ အိပ်တဲ့ ညတစ်ည က လူကို လန့်သွားတာဘဲ ဘာတဲ့ မကေ မက်တဲ့ အိမ်မက် က ဘာတဲ့လဲ ပြောပြစမ်း ဘယ်လို ယောင်အော်တာလဲ) (အော် ကိုဇော် နဲ့ ညားတဲ့ ညက မုဒိမ်းကောင်ကြီး ရဲတိုင်မယ် ရုံးတိုင်းမယ် ခွေးကြီး ခွေးကြီးလို့ အော်တာလေ) ကိုဇော်လင်း က (အေး…အခု မုဒိမ်းကောင်ကြီး လာပြီးနော် မုဒိမ်းကောင်ကြီး လာပြီးနော်…) (ခစ့်…ခစ့်…ခစ့်…ကိုဇော်…ကိုဇော်…ဟာ…ဟာ…မလုပ်နဲ့ …ခစ့်…..ခစ့်…..ခစ့်….) အခန်းထဲမှာ မောဟိုက့်မိသူ နှစ်ဦးမှာ တစ်ဦး က မျက်လုံးမှေးပြီး အိပ်ပျော်မလို ဖြစ်နေပြီး နေ့ခင်း က အိပ်ထားသူမှာ မျက်လုံးကြောင်နေပြီး။

အခန်း မျက်နှာကျက် မော့ကြည့်ပြီး မနက့်ဖြန် အလုပ်အတွက် စဉ့်စားနေသလို အနံ့တစ်ခု ရမိပြီး ရှုရိုက့်မိသည်။ သနပ်ခါး အနံ့ကလေး အခုမှ အနံ့ခံမိသည်။ ခေါင်းကလေး ဘေးကို စောင်းပြီး ခေါင်းအုံးအား နမ်းနေမိသည်။ မွှေးသော အနံ့ကလေးပါ။ ထပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ခေါင်းအုံးအား ကိုင်ပြီး ကြည့်နေမိသည်။ ခေါင်းအုံးအား ပြန်ချမယ် အလုပ်မှာ ဆံညှပ့်ကလစ့်ကလေး နှစ်ချောင်း တွေ့ရသည်။ ကောက့်ယူပြီး ထလိုက်သည်။အနီးက ဗွီယိုအပေါ် ထားလိုက်သည်။ အခန်းအတွင်း က ထွက်ပြီး သေးပေါက်ဖို့ အိမ်သာအနီးကို သွားလိုက်သည်။ အိမ်သာ က အပြန်မှာ မီးဖိုးချောင်ထဲ ဝင်ပြီး ကြောင်အိမ်လှပ်ပြီး လက်ကျန် ချဉ်ရည်အေးအေးလေး မြည်းကြည့်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။

အိမ်ထဲဝင်ပြီး အပေါက်ပိတ့်ပြီး ပြန်လှည့်လာခဲ့သည်။ အိမ်ထဲက စက်ချုပ်ခုံကလေး အကြောင်းမဲ့သလိုလို သတိရမိသလိုလို ကြည့်နေမိပြန်သည်။ နေ့ရက်ကလေးတွေ ကုန်ဆုံးလာခဲ့သလို အချိန်တွေ က အကုန်မြန်လှသည်။ ရင်းနှီးမှု့တွေက ခိုင်မြဲလာကြသည်။ (မသွယ် နင့်အမ ဘယ်သွားတာလဲ ဟ) (အော် မကေ ဖဲကြိုး ဘော်ကျယ် ထပ်ဆင် နဲ့ အပ်တွေ သွားဝယ်တယ်) (အော် ဟုတ်လား အေးအေး ဒါနဲ့ မသွယ် ဆိုင်ခွဲမယ်ဆိုတာ ဟုတ်လား) (အင်း ..အမေတို့ က သင်စရာမကျန်ရင် ခွဲပါလို့ ပြောတယ် ) (ဟုတ်လား …အင်း..မသွယ်..မရှိတော့ ဒီအိမ်ကြီးထဲမှာ မကေ တစ်ယောက်ပျင်းတော့မှာပေါ့)

(မသွယ် အလည်နေ့တိုင်း လာမှာပါ ကိုဇော် မကေ အလုပ်မနိုင် မသွယ် လာကူပေးမှာပါ) နှစ်ဦးသား အကြည့်ချင်း ဆုံမိကြသည်။ ခွဲကြမယ်ဆိုသော စကားနဲ့ အစပြု ဏရုဏာအသံတွေ နဲ့ ပြောကြ ဆိုကြတာ ဒီနေ့မှ ဆိုတော့ (မသွယ် ဘာချက်ထားတုံး ဟ) (ကြက်သားထိုး ငရုတ်သီးကြော် မန်းကျီးချဉ်ရည် ချက်ထားတယ်) (ဟာ ဗိုက်ဆာလာပြီး သွားစားမှဘဲ) ပြောပြီး ကိုဇော်လင်း အိမ်အနောက် က မီးဖိုးချောင်ဘက် သွားလေသည်။ (မသွယ် ခူးပေးရမလား ကိုဇော်) ကိုဇော်လင်း မျက်နှာ ဝေခွဲမရသလို ပျော်ရွှင်နေမိသည်။ (ကောင်းတာပေါ့ ဟ) မသွယ် စက်ချုပ်သော ခြေထောက့်ကလေး ရပ်သွားသည်။

(လာမယ်နော် ခဏလေး) ကိုဇော်လင်း ကုလားထိုင်ခုံအပေါ် က ထိုင်ပြီး စောင့်နေသလို မသွယ် ချုပ်လက်စ အစ ကို အပ်ချုပ်ဘိအောက်က အပေါ်တင်ပြီး အပ်ချဉ်ကြိုးကို ဖြတ်လိုက်သည်။ ကပ်ကြေးကလေး အလုပ်စားပွဲပေါ် တင်လိုက်တော့ စားပွဲအပေါ်က ကြယ်သီးတပ်ဖို့ ထားသော အပ်ချည်လုံးကလေး အပ်တန်းလမ်းနဲ့ စားပွဲအောက်ကို ကြသွားသည်။ မီးဖိုထဲ ဝင်ခါနီးမှာ (ဟိတ့်…….) (အမေ့…….လန့်လိုက်တာ ကိုဇော်ရယ် ) ရင်ဘတ့်ကို လက်နှစ်ဖက် တင်ပြီး ကြောက်လန့်နေသော မသွယ် ပြုံးနေသူ ကိုဇော် (ဟားဟားဟား မမြင်ဘူးလား မသွယ်ရယ် ) (မမြင်မိဘူး ဒီက အလုပ်က တစ်ဖက်နဲ့ ထွက်လာတာကို)

(ဟာ အဲ့ဒါဆို နေပါ ကိုယ်ဖာသာ ခူးစားပါမယ် ) (ရပါတယ် ခူးကျွေးပါမယ်) ကိုဇော် နဲ့ မျက်လုံးချင် ဆုံမိပြန်သည်။ ကိုဇော် အနီးမှ မသွယ် ဖြတ်သွားသည်။ ကိုဇော် မသွယ် လက်ကို လှမ်းဖမ်းပြီး (မလုပ်ပါနဲ့ အလုပ်ဘဲ သွားလုပ်ပါ ကိုယ်ဖာသာ ခူးစားလိုက်ပါမယ် မသွယ်) မသွယ် ပြန်လှည့်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြောလိုက်သည်။ (ရပါတယ် ခူးခပ်ပြီးမှ အလုပ်ပြန်လုပ်မှာပါ) မသွယ် လက်ကို မရုန်းဘဲ အကိုင်ခံနေပြီး ပြောနေသလို မသွယ် မျက်နှာ က အိမ်ထဲကို လှမ်းကြည့်သလိုလို ဖြစ်နေသည်။ ကိုဇော် စက္ကန့် အနည်းငယ်အထိ စကားမပြောသေးဘဲ မသွယ်လက်ကို ကိုင်ထားလိုက်တော့သည်။ နှစ့်ဦးသား နာလည်သလိုလို ရှိနေကြသည်။

15စက္ကန့် ကို စိတ်ထဲ ရွတ်မိသလား တိတ်ဆိတ်ချင်း အဓိပ္ပါယ် က ဘာလဲ…။ မီးဖိုထဲမှာ မတ်တပ်ရပ်နေသော မိသွယ် လက်ဆွဲထားသော ကိုဇော်လင်း ကိုဇော်လင်း မိသွယ်လက်ကို ထပ်ပြီး ဆွဲလိုက်တော့ မိသွယ် ခြေလှမ်းကလေး ရွေ့လာသည်။ ခြေတစ်လှမ်းမှာ အလွန်နီးကပ်သွားသည်။ စက္ကန့်မခြား နီးကပ်ချိန်မှာ ကိုဇော်လင်း မသွယ်အား ဖက်လိုက်သည်။ မတ်တပ်ရပ် မိသွယ် ကျောက်ရုပ်ကလေးလို လက်အောက်ချ ရပ်နေမိတော့သည်။ မသွယ် မျက်လုံး က အိမ်ထဲကို အခြေအနေ ကြည့်နေသလိုလို ရှိနေသည်။ အထွေးအပွေ့ နဲ့ ပွတ့်သပ့် ကိုင်တွယ်နေပုံ က တဖြေးဖြေး အကွက်စိတ်လာသည်။

မသွယ် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်းလာပြီး မရပ်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာတော့ အနားက လူကို ဖက်ထားမိသည်။ မဖက်လျှင် လှဲကြသွားနိုင်သည်။ ၁ မိနစ့်အကြာမှာ (မသွယ်…) နှစ်ဦးသား မတ်တပ်ရပ် ဖက်ထားလျှက်ရှိနေပြန်သည်။ (မသွယ် …မသွယ်..) အရှုသံ ပြင်းပြင်း ထွက့်ပေါ်လာပြီး တိုးညှင်းသော အသံကလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ (ဟင်း….) ညှိအားတစ်ခုအား တွန်းကန်မိသလို အနိုင်နိုင် ပြန်ထူးမိသည်။ (ကိုယ်ကို ချစ်လား အကို က မသွယ်ကို ချစ်နေတာ မကေ ရှိနေလို့ မပြောရဲတာ…) အသံတိုးတိုး ကလေးတွေ နှစ်ဦးသား ကြားနိုင်ရုံပါ။ (အင်း…မသိဘူး…) (ဟာကွာ…အကို မေးနေတာက အကိုယ်ကို ချစ်လား မေးတာ) (ဟင်းအင်း…မဖြေတတ်ဘူး…) အသံတုန်တုန် နဲ့ မသွယ် ဖြေနေမိသည်။

(မကေ သွားတာ ကြာပြီးလား…) (စောစော က ကိုဇော် မလာခင်လေး ထွက်သွားတာ) မသွယ် အဖြေစကား ကြားရတော့ အသံတိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ (အခန်းထဲ သွားရအောင်) (ဟင်း..အင်း…) မသွယ် ဖက်အား ပိုပြီး ငြင်းနေသည်။ ကိုဇော်လင်း လူချင်းခွာပြီး (လာ မသွယ်ကို ပြစရာရှိတယ် အခန်းထဲမှာ သိမ်းထားတာ ပြမယ်) (ဟင်း…အင်း…) ကိုဇော်လင်း မကေ သွားချိန် လာချိန် တွက်ဆနေမိသည်။ မီးဖိုချောင်းထဲ က တစ်ယောက်ထဲ ထွက်သွားလိုက်သည်။ မသွယ် အနီးက ကုလားထိုင်အပေါ် ထိုင်လိုက်မိပြီး ထွက်သွားသော ကိုဇော် ကျောပြင်အား ကြည့်နေမိပြီး အချစ်အကြောင်း မသိသေးသော မသွယ် အူတွေ ခန္ဒာကိုယ်တွေ တဇတ့်ဇာတ့် တုန်ခါနေတော့သည်။

ကိုဇော် အိမ်ရှေ့ ခြံတံခါး သွားပိတ်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အိမ်ထဲ က တံခါးမကြီး အပါအဝင် စက်ခုံအနား က တံခါးအပေါက့်တွေ ပိတ်လိုက်သည်။ နောက်ဖေး တံခါးအနီးမှ ရပ်ပြီး မသွယ်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ မသွယ် တံခါးပေါက်တွေ ပိတ်ကတဲက သိနေပါသည်။ ရှက်ရွံ့စွာ ကုလားထိုင်ခုံအပေါ် က ထပြီး အိမ်မကြီးထဲ သွားလိုက်သည်။ မသွယ် အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်မှာ နောက်ဖေးအပေါက် တံခါးကြီး က ပိတ်သွားသည်။ အနား က မသွယ်ခါးကလေး လက်တစ်ဖက့်နဲ့ ဖက်ထားပြီး အနီးက အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ အခန်းတံခါးအား ဆွဲပိတ်လိုက်သည်။ အခန်းထဲမှာ ရပ်နေသော မသွယ်ကို ရင်ချင်းအပ် ဖက်ထားလိုက်သည်။

မသွယ် ရှက်စွာနဲ့ ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ ကိုဇော်လင်း ရဲ့ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်များ က မသွယ်ထံမှ အသံကလေးများ တိုးတိုးညှင်သာစွာ ထွက်ပေါ်နေပြန်သည်။ ခဏတာ အထိအတွေ့့ က မသွယ်ရဲ့ ခန္ဒာကိုယ် တစ်ခုလုံး တုန်ခါစေသည်။ ကိုဇော်လင်း က မသွယ်အား လူချင်းခွာပြီး အနီးက ဗွီယိုအနီး သွားပြီး အပေါ် က ဆံညှပ့်ကလေး နှစ်ခု ယူပြီး မသွယ် လက်ထဲကို ထဲ့ပေးလိုက်သည်။ မသွယ် လက်ထဲ က ပစ္စည်းကလေးကြည့်ပြီး ငေးနေမိသည်။ ကိုဇော်လင်း မသွယ်လက်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်အနီးကို ခေါ်လိုက်သည်။ တရွေ့ရွေ့ ခြေလှမ်းများနဲ့ မသွယ် လိုက်ပါသွားသည်။

ကုတင်အနီး ရပ်မိကြတော့ ကိုဇော်လင်း က ဦးစွာ ကုတင်အနီးကို ထိုင်ချပြီး ရပ်နေသူ မသွယ်လက်အား ဆွဲယူပြီး ထိုင်စေလိုက်ပြန်သည်။ မသွယ် ကုတင်အပေါ်မှာ ဖင်ထိုင်မိတော့ မကြာခင်မှာ ကုတင်အပေါ် လှဲကြလာအောင် ကိုဇော်လင်း က ပုခုံးအပေါ် က လက်ဖြင့် နောက်ကို ဆွဲပေးလိုက်သည်။ ပုခုံအပေါ် က လက်ကြီး စေခိုင်းသလို မသွယ် ကုတင်ဘေးအနားကို တဖြေးဖြေး လှဲကြနေသည်။ ကုတင်အပေါ် ကျောချမိတော့ ကျန်နေသော ခြေထောက့်ကို ကိုဇော်လင်း မတင်လိုက်ချိန်မှာ မသွယ် မိမိခြေထောက်မှ ဖိနပ်ကလေးကို ခါချမိလိုက်သည်။ ဖိနပ်ကလေးများ အမြင့်အပေါ် က ကြလာတော့ ခုန်ပေါက့်စွာ မနီးမဝေး မှာ ဟိုတစ်ဖက် ဒီတစ်ဖက် ဖြစ်သွားကြသည်။

ကိုဇော်လင်း ကုတင်အပေါ် တက်လိုက်တော့ ကိုဇော်လင်း ဖိနပ့်သည် တူယှဉ်စွာ ကပ်နေကြသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲ က တံခါးလေးသည် လေပြင်းငယ် တစ်ချက်အဝှေ့မှာ အလိုလို စေ့သွားကြသည်။ မသွယ် ဆိုင်မခွဲခင် အထိ အချစ်ပညာတွေ သင်ယူခဲရသည်။ အချိန်တွေ အချက်တွေ နဲ့ အချစ်ပညာများကို တပ်မက်မိသည်။ မကေ အပြင်သွားလျှင် တစ်ယောက်ထဲ ရှိနေသလို တစ်ခါတလေ ကိုဇော်လင်း လဲ ရှိတတ်ပါသည်။ ကိုဇော်လင်းတို့ လင်မယား မသွယ်အိမ်ကို အလည်ရောက်ကြသလို မသွယ် မိသားစု က အမြဲတမ်းလိုလို ရောက်ဖြစ်ကြပါတယ်။ ညအချိန် ကိုဇော် က အချိန်မှန် မရောက်ပါ ည ၁၂ ည နံနက် ၂ နာရီ အစပြုပြီး မကေ မပြောတော့ပါ။

ကိုဇော် ဘောလုံးပွဲ ဝါသနာ ထုံနေပြီး။ မသွယ် ဆိုင်ခွဲသွားတော့ ကိုဇော် အိမ်ကို ပြန်ကပ်နေသည်။ မကေ က မေးတော့ (အော် နေခင်းဆိုတော့ မကေ တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းမှာ ဆိုလို့ပါ မသွယ်ရှိတော့ မကေ ကို စကားပြောဖော် ရတယ်လေ အခု ငါမိန်းမ အနား အကို က နေပေးရမှာပေါ့) (တကယ်ကြီးလား ကိုဇော်ရယ် ..) (ဟ တကယ်ပေါ့ ဟ) မကေ ကိုဇော် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းကလေး ဝှေ့ပြီး ဖက်ထားလိုက်သည်။ (မကေ ဘောလုံးပွဲကြ အချိန်မရွေးတော့ သွားခွင့်ပေးအုံးနော်) (ရပါတယ် သွားပါ ကိုဇော်ရယ် မကေ က ဘာပြောနေလို့လဲ ) (အေးကွာ ည ၁ နာရီ နိုးအုံးကွ ချဲဆီပွဲ ရှိတယ်) (အင်းပါ အကိုရယ်….)

ညအချိန် ၂ နာရီ မကေတို့ အိမ်နဲ့ မနီးမဝေး မသွယ်တို့ အိမ်က မိန်းကလေး တစ်ယောက် တိတ်တိတ်ကလေး ထွက်လာပြီး သူတို့ အိမ်ထဲ က ခြံစည်းရိုး ခွေးတိုးပေါက်က တိုးပြီး တစ်ဖက် က လူမနေ တဲကလေးအတွင်း ဝင်နေလိုက်သည်။ တဲကလေးမှာ မှောင်မည်းနေသည်။ တဲတံခါးပေါက်ငယ်မှာ ပျက်ဆီးနေပြီး တံခါးပေါက် တစ်ဖက်မှာ မရှိတော့ပါ။ တဲကလေးထဲ ဖျာစုတ့်ကလေး တစ်ချပ် ရှိနေသည်။ ထိုဖျာစုတ်ကလေးအပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး အခြေအနေ ကြည့်နေမိသည်။ လူတစ်ယောက် ခြံတံခါး သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်အပြင်ထွက့်လိုက်သည်။ ညအချိန်မှာ အဝေး က ဘောလုံးပွဲကို စပီကာအကြီးများနဲ့ ဖွင့်နေသံ ကြားရမှာပါ။

လူတစ်ယောက် က မြောက်ဘက်ကို သွားပြီး လမ်းအချိုး အကျော်မှာ မိမိအိမ်ကို ပြန်ကြည့်တော့ အိမ်ကို မမြင်ရပါ။ လမ်းအပေါ်ကို ကြည့်တော့ လူရိပ် လူအယောင် မတွေ့ရပါ။ အခြေအနေ အားလုံးကြည့်ပြီး အနီးက ခြံထဲကို ပြိုလဲ ယိုင်ရွဲ့နေသော အသားဝန်းထရံ အပေါ် ခြေနင်းပြီး လမ်းလျှောက်လိုက်သည်။ တဲအိမ်အနီး ရောက်အောင် သွားပြီး တဲအတွင်း ကြည့်မိလိုက်သည်။ မည်းမည်းအရောင် ထုထည်တစ်ခု တွေ့လိုက်တော့ လူဆိုတာ သိပြီး (မနွယ်လား…) အသံတိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည်။ (ဦးဇော်လား…) အသံပြောင်းခါစ ၁၆ နှစ့်အရွယ် ကလေးမလေး က မေးလိုက်သည်။ အသံတိုးတိုးပြောပြီး တဲအပေါက့် က လူ တဲအတွင်း ဝင်လိုက်သည်။

(ဦးဇော် သမီးကို ဘာပြောမှာလဲ ပြောလေ ) (ဟိုနေ့ က ဦးပေးတဲ့ အဝတ်စတွေ လှလား) (အင်း လှတယ်) (နင့်အမ ချုပ်ပေးတာလား) (ဟုတ်တယ်…) အသံတိုးတိုးများဖြင့် နှစ်ယောက်ထဲ ပြောနေကြသည်။ (နင်ဝတ်လာခဲ့လား….) (ဦးပဲ ဝတ်ခဲ့ ညကြ ကြည့်ချင်တယ်ဆို ဘယ်သူမှ မသိအောင် ဒီတဲဘက် လာခဲ့ဆို ည ၂နာရီ ကျော်ကျော် လာခဲ့မယ်လို့ ရေတွင်းအနား ကပ်ပြောသွားတာဘဲ ) (ဦး…ကိုင်ကြည့်လို့ ရမလား) (အင်း ကိုင်ကြည့်ပါ…) (လာ…ဦး..ကိုင်ကြည့်မယ်…) မကြာခင်မှာ…. (သိသားဘဲ ကိုင်ကြည့်ချင်တာ ဒါကြောင့် အခုမှ ထပြီး ဝတ်လာခဲ့တာ ဦးဇော်…ခစ့်…ခစ်…ခစ့်…) အသံပြောင်းချိန် အခါလေးမှာ တဲကလေးအတွင်းမှာ တဖြေးဖြေး မှောင်မိုက်လာသည်။

ဘောလုံးပွဲမှာ ဘောလုံးနည်းပြများမှာ တစ်ချက်မမှားရအောင် ကြီးကြပ်နေရသည်။ ဘောလုံးသမားများ အမောခံနိုင်အောင် ရေဗူးများ တိုက်ကျွေးရသည်။ ထိခိုက့်နာကျင်လျှင် ဆေးဗူးလေးများဖြင့် ပက်ဖြန်းပေးကြသလို….. တဲအတွင်း က လူတစ်ယောက်သည် သူအိပ်ထောင် အတွင်းက ဗူးကလေးတစ်ခု ထုတ်ယူလိုက်ပြီးနောက် မကြာခင် တဲကလေး အတွင်းက မပိမသ အသံများ ကြားရပြီးနောက် ညအချိန် အော်သံ တစ်ခု က ရပ်ကွက်အတွင်း ပေါ်ထွက်လာသည်။ (သူခိုးဗျို့………သူခိုး….သူခိုး….)