အပျိုစင်လေးပါ

အိမ်ရောက်တော့သူ့ဇနီးသင်းသင်းကိုမတွေ့၍ အိမ်ဖေါ်မသန်းရွှေအားနင့်အမဘယ်သွားသလဲဟုမေးလိုက်သည်၊ “အော်အကိုပြန်လာပြီလား။ အမဟိုဘက်တိုက်ခန်းကအဒေါ်တို့အိမ်သွားနေတယ်ကျမသွားခေါ်လိုက်ရမလား” ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေသောကိုဇော်ဝင်းသည်ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်မလွတ်စေရန်။စဉ်းစားရင်း “မခေါ်ပါနဲ့ဟာ။နေပလေ့စေ။” “အော်။ ဒါဖြင့်အကိုလဘက်ရည်သောက်မလား။

ကျမသွားဖျော်လိုက်မယ်လေ” “အေး ကောင်းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏ဝတ်ထားသောတိုက်ပုံချွတ်၍ “ရော့ သန်းရွှေ။ အကိုအကôျအ ခန်းထဲမှာသွားချိတ်ထားစမ်း” ဟုဆိုရပြီးလှမ်းပေးလိုက်သည်၊ ဘာမျှသိရှာသောမသန်းရွှေမှာကပြာကသီလှမ်းယူပြီး။အိမ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်သွားသောအခါ။အကြံယူနေသေ ာကိုဇော်ဝင်းကနောက်မှထလိုက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေခမျာ “ဟင် အကိုဒါဘာလုပ်မလို့လဲ” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ညီမကိုအကို ချစ်မလို့ပါ။”

“ဟင့်အင်း အကိုကျမကြောက်တယ်ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ အကို” ကိုဇော်ဝင်းသည်အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီးမသန်းရွှေအနားသို့ထိုးဝင်လာနေပြီး။ “မကြောက်ပါနဲ့ညီ မရယ်အကိုဟာလေညီမကိုချစ်နေတာကြာပြီ။ဒီလိုအခွင့်အရေးမကြုံလို့စောင့်နေရတာ။အခုမှဒီအခွင့်အရေး “ကုံတော့တယ်”ဆိုပြီးမသန်းရွှေအားတင်းပွေ့ပြီးပါးနှစ်ဘက်ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်း၍။ကုတင် ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီးဖက်ထား၏၊ မသန်းရွှေလဲအမျိုးမျိုးညင်းဆန်ရုန်းကန်သော်လဲလှောင်အိမ်ထဲမိနေတဲ့ငှက်သတ္တဝါပမာမျက်ရည်ကျငိုကျွေးနေသော်လဲ အချီးနှီးသာကိုဇော်ဝင်းသည်သူရဲ့လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝရေးကိုသာအဓိကထားပြီးကျိုးစားနေသည်၊ “တိတ်ပါကွယ်မငိုပါနဲ့အကိုကညီမကိုတကယ်ချစ်နေလို့ပါ” ဆိုပြီးပါးနှစ်ဘက်ကိုမွှေးမွှေးပေး လိုက်ပါးစပ်ခြင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊

မသန်းရွှေမှာအပျိုတော်ဝင်စ ၁၆နှစ်အရွယ်အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာအ ဆင်ပြေပြီး။ရင်၃၁။ တင်၃၆လက်မရှိ၍ငါးရံ့ကိုယ်အနေအထားရှိလေတော့ကိုဇော်ဝင်းမပြောနဲ့စာရေးသူ။စာဖ တ်သူတွေရောသရေကျလောက်တဲ့အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်သူတယောက်ဖြစ်သည်၊ ကိုဇော်ဝင်း၏အပြုအစုနှင့်အကြမ်းဖက်နေသည်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်သောမသန်းရွှေခမျာမှာတောင်းပန်၍မ ရသည်ဖြစ်၍ငြိမ်နေလေသည်၊ ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်တဆင့်တက်၍မသန်းရွှေ၏အကôျကျယ်သီးများကိုတလုံးစီဖြုတ်ရင်းပါး နှစ်ဖက်ကိုမွှေးလိုက်ပါးစပ်ချင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးရင်းပေါ်ထွက်လာသောမသန်းရွှေ၏ လက်အကြမ်းပုဂံအလုံးသာသာရှိသောဝင်းဝါဖေါင်းကြွနေသောနို့နှစ်လုံးကို တဘက်သောလက်ကအအားမပေးဘဲ ဖျစ်လိုက်ညှစ်ပလိုက်ပွတ်လိုက်အမျိုးမျိုးပြုစုပေးနေလေတော့မသန်းရွှေခမျာလူးလွန့်တုန်လှုပ်ရုန်းကန်လာရင်း“ လွှတ်ပါအကိုရယ်တော်ကြာမမလေးပြန်လာရင်အဆူခံနေရပါအုန်းမယ်” “အို ဒီအတွက်ဘာမှမပူပါနဲ့ကွယ်။

နင့်အမဟိုဘက်တိုက်မှာဖဲသွားကစားနေတာပါ။တော်တော် နဲ့ပြန်မလာပါဘူး” “ဟင့် အင်း အကို ဟင့်အင်း ညီမကြောက်တယ်” “မကြောက်ပါနဲ့ညီမရယ်အကိုတယောက်လုံးရှိသားဘဲအကိုတာဝန်ယူဖြေရှင်းပေးပါမယ်” ဆိုကာ မသန်းရွှေရဲ့နို့သီးနှစ်လုံးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်၍ပါးစပ်နဲ့စို့လိုက်လျှာနဲ့ထိုးလိုက်လုပ်ရင်းလက်တဖက်ကမ သန်းရွှေ၏ပေါင်ကြားထဲမှစောက်ခုံလေးပေါ်သို့တင်လိုက်၏၊ ထိုအခါမသန်းရွှေသည်မျက်လုံးမျက်ဆံပြူးသွားပြီးချွေးသီးချွေးပေါက်ကျလာခါပေါင်နှစ်ချောင်းကိုစေ့၍ လိမ်ထားရင်း “မလုပ်ပါနဲ့အကိုရယ်ညီမကိုသနားပါ။ရှိခိုးပါရဲ့” ဟုတတွတ်တွတ်တောင်းပန်နေရှာသည်၊“အေးပါညီမရယ်။အကိုညီမကိုသနားလို့ချစ်လို့ယခုလိုကြံတာပါ” ဟုဆိုကာမသန်းရွှေရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုတွန်းဖယ်ပြီး။စောက်ခုံလေးပေါ်လက်ရောက်အောင်ကြိုးစာနေပြီး၊ သူ၏ကြမ်းတမ်းသောလက်များဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေသောအချိန်မှာသူ၏မာကျောတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးသည်ပုဆိုးကြားထဲမှတွန်းကန်ရုန်းထွက်နေ၏၊

“ညီမရယ် အကိုရဲ့ဆန္ဒကိုလိုက်လျှောပါလားဟင်” ဟုဆိုကာမသန်းရွှေ၏လက်တဖက်ကိုဆွဲ၍သူ ၏တောင်မတ်နေသောလီး”ကီပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သောအခါမသန်းရွှေမှာတုန်လှုပ်ချောက်ချားသွား ပြီး။ “အောင်မယ်လေး” ဟုလန့်၍အော်လိုက်မိသည်၊ မှန်ပါသည် လန့်မည်ဆိုလဲလန့်လောက်ပါ၏၊ကိုဇော်ဝင်း၏လီးကြီးရဲ့အတိုင်းအထွာမှာလဲအရှည် ၆လက်မလုံးပတ်စီးကရက်ဘူးခွန်ကွဲလောက်တော့မသန်းရွှေခမျာပိုမို၍ပင်ကြောက်စိတ်ဝင်သွား၏၊ “မလန့်ပါနဲ့ညီမရယ်။ဒီလီးကြီးဟာလေတွေ့လိုက်တဲ့အမျိုးသျွီးတိုင်းစွဲမက်ပါတယ်၊” “ဘာကိုစွဲမက်တာလဲဟင်” “ဘာကိုစွဲမက်တယ်ဆိုတာကိုညီမကိုရှင်းပြနေမဲ့အစားလက်တွေ့အကိုလိုးပြလိုက်ရင် ညီမသိချင်တဲ့အဖြေပေါ်လာပါလိမ့်မယ်။

ညီမကမရုန်းမကန်ဘဲအကိုရဲ့အလိုကိုလိုက်ရင်းညိမ်ညိမ်နေပြီးမှိန်းနေပါအရသာစွဲမက်စရာတွေ့ရစေမယ်” မသန်းရွှေသည်အမျိုးမျိုးရုန်းကန်တောင်းပန်အသနားခံညားသော်လဲမရတော့ဘူးဆိုတာသိနေတော့ ကိုဇော်ဝင်းရဲ့ဆန္ဒကိုဖြည့်စီးပေးရန်စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်၊ ကိုဇော်ဝင်းသည်အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်သူဖြစ်၍မသန်းရွှေရဲ့အနေအထားကိုသိသူဖြစ်၍။သူ၏ လီးကြီးကိုမသန်းရွှေ၏နုနုထွတ်ထွတ်လက်လေးများဖြင့်ဆုတ်နယ်ခိုင်းရန်လွယ်ကူနေသောအခါ။ မသန်းရွှေကလဲအလိုက်သိစွာနှင့်ဆုတ်နယ်ပေးနေသည်၊ ကိုဇော်ဝင်းကလဲမသန်းရွှေရဲ့စောက်ခုံလေးပေါ်သို့လက်ဖြင့်ပွတ်လိုက် ။စောက်စေ့ကိုကလိလိုက်လုပ်ပေးရင်းလက်ဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲကိုမွှေပေးလိုက်ရာ မသန်းရွှေမှာဓါတ်လိုက်သကဲ့သို့တွန့်လိမ်တက်သွားပြီး “အောင်မလေး။အလေး အမေ အား” ဟု အော်လိုက်ခါ။

ကိုဇော်ဝင်းသည်မသန်းရွှေပါးစပ်ကိုပိတ်ရင်းသူ၏မာကျောတုတ်ခိုင်နေသောလီးကြီးဖြင့်စောက် ခေါင်းထဲထိုးသွင်းရန်မသန်းရွှေ၏လျှောကျနေသောထမီကိုခြေဖြင့်တွန်းကန်ချလိုက်သည်၊ မသန်းရွှေသည်ယောက်ျားများနှင့်တခါဘူးမှမကြုံတွေ့ဘူးသောအပျိုဖြစ်ပြန်သည်မို့ကိုဇော်ဝင်း၏ ပြုစုပေးမှုကြောင့်ကာမအရသာကိုခံစားရင်းစောက်ခေါင်းထဲမှအရေကြည်များကျဆင်းကာတဟင်း ဟင်း ဖြစ်ခါငြိမ်နေလေသည်၊ ထိုအချင်းအရာကိုစောင့်ဆိုင်းသိနှင့်လေသောကိုဇော်ဝင်းသည်မသန်းရွှေထမီကျွတ်သွားပြီးမိမွေးတိုင်းဖ မွေးတိုင်းပင်ကိုနူးဍံ့ဖေါင်းကြွနေသောစောက်ဖုတ်လေးကိုကြည့်ရင်း။ “ညီမရယ် အကိုလေဒီလိုကြည့်လို့ကောင်းပြီးနူးဍံ့နေတဲ့စောက်ဖုတ်လေးမျိုးမတွေ့ဘူးသေးဘူး။

ညီမလေးဟာလူကလဲချစ်စရာကောင်းစောက်ဖုတ်လေးဟာလဲလိုးချင်စရာကောင်းအောင်အကိုဘဝင် ခိုက်နေတာဘဲ၊” “ကဲပါအကိုရယ်အခုမှတော့မှမထူးတော့ပါဘူး။ အချစ်တည်ကာချဲ့ပြီးစကားကြောရှည်မနေပါနဲ့မြန်မြန်အကိုဆန္ဒပြည့်အောင်လုပ်ပါတော့ညီမခွင့်ပြုပါပြီ ၊တော်ကြာမမပြန်လာလို့အားလုံးဒုက္ခတွေ့နေ အုံးမယ်” ကိုဇော်ဝင်းသည်မသန်းရွှေရဲ့ခွင့်ပြုချက်ရသောအခါသူ၏လီးကြီးကို။ “ကိုင်းငါ့သားကြီးမြိန်ရေရှက်ရေလိုးရတော့မယ်”ဟုဆိုကာမသန်းရွှေကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်ချပြီး၊ ဒူးနှစ်လုံးထောင်၍လက်နှစ်ဘက်ကမသန်းရွှေ၏ထောင်နေသောဒူးနှစ်လုံးကို ဖိချပေးလိုက်ရာပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကားသွားပြီးပေါင်ကြားထဲမှ ဝင်းဝါမောက်ကြွနေသောစောက်ဖုတ်ကလေးပြူးထွက်လာတော့သည်၊

ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်မသန်းရွှေ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာဆောင့်ဆောင့်ထိုင်၍စောက်ဖုတ်နှင့်လီးချိန်သ ားကိုက်အောင်အသင့်ပြင်လိုက်၏၊ မသန်းရွှေသည်အကôျလုံချည်မရှိကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသောသူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုကြည့်၍ရှက်သွေးဖြာကာမျက်နှာကိုလက်ဝါးနှင့်အုပ်ထားလေသည်၊ ကိုဇော်ဝင်းသည်မသန်းရွှေ၏ပြူးထွက်နေသောစောက်ခုံကြားမှစောက်စေ့လေးကိုလက်မနှင့်အသာမ၍ သူ၏လီးကြီးကိုတေ့ထားလိုက်သောအခါ။

မသန်းရွှေသည်ဖိုမထိတွေ့မှု၏အရသာကိုအပြည့်အဝခံစားရင်းကိုဇော်ဝင်း၏လီးထိပ်သို့တွန့်တက်လာ၏၊ ကိုဇော်ဝင်းသည်မသန်းရွှေ၏အရိပ်အကဲကိုကြည့်ကာ သူ၏လီးကြီးအားမောင်းတင်၍ဒစ်မြှုပ်ရုံ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ။ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် ဖွတ်နှင့်အတူ။ “အောင်မလေး အကို ကျွတ်ကျွတ် နာတယ်အကိုနာတယ်။ အိအမေရှီး၊”ဟုဆိုကာကိုဇော်ဝင်း၏လီးကြီးကိုဆွဲဖယ်၍စောက်ခုံလေးအားလက်နှင့်အုပ်ထား၏၊ ကိုဇော်ဝင်းသည်သူ၏လီးကြီးကျွတ်သွား၍ကြည့်လိုက်သောအခါ။လီးထိပ်တွင်သွေးများပေနေသည်ကိုတွေ့၍ မျက်လုံးပြူးသွားပြီးစောက်ဖုတ်လေးမှထွက်နေသောသွေးများကိုလက်နှင့်သုတ်ပေးနေ၏၊ “အဟင့်အဟင့်အိုရှီးကျွတ်ကျွတ်တော်ဘီအားတော်တော့အကို။ကျမအဖုတ်ကွဲသွားပြီ။ အားစပ်ပြီးနာလိုက်တာအကိုရယ်၊အားရှီးကျွတ်ကျွတ်“ ကိုဇော်ဝင်းသည်သူ၏ဒေါမာန်ကြီးသောလီးကြီးအတွက်အမျိုးမျိုးကြိုးစားထားသော်လည်းမ အောင်မြင်ဇောချွေးများပြန်နေ၏၊ “တော်ပါတော့အကိုရယ်။ကျွတ် ကျွတ် နာတယ်။ ကျမစောက်ပတ်အမှေးကွဲသွးပြီထင်တယ်၊ စပ်ဖြင်းဖြင်းဖြစ်နေတယ်။

မနက်ဖန်တနင်္ဂနွေနေ့မဟုတ်လားအကိုမနက်ဖန်မှအကိုသဘောလုပ်ပါနော်”ဆို၍တောင်းပန်ရှာသည်၊ ကိုဇော်ဝင်းသည်အမျိုးမျိုးလှည့်စားပေမဲ့မရတဲ့အဆုံးလက်လွှတ်လိုက်ရသောလဲ။သူ၏လီးကြီးကတော့ေ တာင်ဆဲပင်ရှိနေ၏၊ မသန်းရွှေအဝတ်များဝတ်၍အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးကွတကွတနှင့်ခြေလှမ်းမမှန်ဘဲအထွက်တွင်။ သင်းသင်းပြန်ရောက်နှင့်မျက်နှာခြင်းဆိုင်တွေ့လိုက်သောအခါမသန်းရွှေမျက်လုံးပြူး၍ခေါင်းကြီးသွား၏၊ “ဟဲ့ သန်းရွှေ အခန်းထဲညီး။ဘာဝင်လုပ်တာလဲ။ဟာအပြင်ကတံခါးလဲပိတ်မထားဘူး” တုန်တုန်ရီရီဖြင့် “ဘာ ဘာ မှမလုပ်ပါဘူး အကိုပြန်လာလို့ကော်ဖီဖျော်ပြီးသွားပို့တာပါ” “အော် ကိုဇော်ရောက်နေပြီးလား” ဆိုကာသင်းသင်းအခန်းထဲဝင်သွားသောအခါ။ ကုတင်ပေါ်တ ဖက်စောင်းပြီးအိပ်နေသောကိုဇော်ဝင်းဘေးမှာဝင်ထိုင်ပြီး “ဟင် ကိုဇော်ဘာဖြစ်လို့အိပ်နေတာလဲ။

နေမကောင်းဘူးလား ဟင်” “ကောင်းပါတယ်ကွာ” ဟုဆိုကာသင်းသင်းဘက်လှည့်၍သင်းသင်းရဲ့ကိုယ်လေးအားပွေ့ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်၏၊ “အို အို ကိုဇော်ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲအခုနကောင်မလေးနဲ့စခမ်းသွားနေတယ်ထင်တယ်” “ဟာ သင်းကလဲကွာမဟုတ်တာ။အကိုသောက်ဖို့ကော်ဖီလာပိုတာပါ” ဟုဖြေရင်းသင်းသင်းရဲ့ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုမွှေးမွှေးပေးပြီးထမီကိုချွတ်မည်အပြုတွင်။ “အိုကိုဇော်နေအုံးဟိုအခန်းတံခါးသွားပိတ်အုံးမယ်”တံခါးပိတ်၍ပြန်လာပြီး။ ကုတင်ပေါ်ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်လဲလျှောင်းနေသောကိုဇော်နှင့်အတူမတ်နေသောလီ းကြီးကိုကြည့်၍။ “ဒီကနေ့ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲကိုဇော်။ထူးခြားလှချည့်လားဟင်။” “ဘာထူးခြားလို့လဲသင်းအကိုစနေနေ့မို့ရုံးကပြန်လာပြီးဟောဒီကဇနီးမယားလေးကိုမတွေ့လို့စဉ်းစားနေ တုံး။ဖြုံးဆို ဟောဒီမယားချောရောက်လာတာပါဘဲ။ ကဲကွာလာစမ်းပါ။”ဆို၍သင်းသင်းလက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီးရင်ခွင်ထဲသွင်းခါ။ သူ၏အရှိန်မပြေသေးဘဲတောင်နေသောလီးကြီးကိုသင်းသင်း၏လက်ထဲသို့အ ပ်လိုက်သောအခါ။

“အိုဟို ဒါကဘယ်လိုနေပါလိမ့်။ကိုဇော်အဖြစ်သဲလွန်းပြီထင်တယ်။” “အဖြစ်သဲတာမဟုတ်ဘူးသင်း အကိုရုံးကပြန်လာတာသင်းနဲ့အချစ်ခြင်းဖလှယ်မလို့စိတ်ကူးယဉ် လာတာပါ”“အဖြစ်မသဲပါနဲ့ကိုဇော်ရယ်။အခုနသန်းရွှေအခန်းထဲကထွက်လာတာမူမမှန်ဘူး။ကိုဇော်ဘာလုပ် လိုက်သလဲဟင်” “ဟာ မဟုတ်ရပါဘူးသင်းအရမ်းမဲ့မစွတ်စွဲပါနဲ့” ဟုပြောရင်းသင်း၏ပေါင်းကြားထဲမှဖေါင်းပွပွ စောက်ဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း။ ထမီချွတ်မည်အပြုတွင်သင်းသင်းကအလိုက်သိစွာ “အို နေအုံး သင်းအဝတ်အစားတွေချွတ်ပေးမယ်ကိုဇော်လဲအားလုံးချွတ်လိုက်နော်” ဟုဆိုကာ ကုတင်အောက်တနေရာတွင်မတ်တတ်ရပ်၍။အကôျ။ လုံချည်များချွတ်ချလိုက်သောအခါပင်ကိုယ်အလှပိုင်ရှင်သ င်းသည်မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတော့သည်၊ ထိုအခါကိုဇော်သည်သူ့အဝတ်များချွတ်ပြီး၍သင်းသင်းရှိရာသို့အပြေးလေးသွားကာပွေ့ဖက်ပြီးကုတင်ပေ ါ်သို့တင်ကာ။သင်း၏ဖြူဖွေးဖေါင်းကြွနေသည့်စောက်ဖုတ်လေးကိုလက်နှင့်ပွတ်လိုက်ပြူး ထွက်နေသောစောက်စေ့လေးကိုမွှေလိုက်နှင့်စိတ်ကြိုက်ပြုစုပေးလိုက်သောအခါ။

သင်းသင်းသည်ငါးပြေမဆားပက်သလိုတွန့်လိမ်ပြီးကော့ကာကော့ကာနှင့်စောက်စေ့လေးဟာ ပြူးထွက်လာပြီးအရေကြည်များစီးဆင်းထွက်ပေါ်လာတော့သည်၊ သင်းသင်းသည် တဟင်းဟင်းဖြစ်လာပြီး “ယားတယ်ကိုဇော်ရယ် လိုးမှသာလိုးစမ်းပါ” “ဉော် သင်းကလဲကွာလိုးပါမယ်ဒီလိုတယုတရပြုစုပေးမှယောက်ျားနဲ့မိန်းမဆက်ဆံတဲ့အခါလိုးကြတဲ့အ ခါအရသာတွေ့လာနိုင်တယ်ကွ”ဟုဆို၍စောက်စေ့လေးကိုပွတ်၍ ကလိပေးနေပြီးလိုးရန်ဟန်ပြင်၍သင်းသင်း၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ခါးကိုအခွခိုင်းပြီး သူ၏တုတ်ခိုင်နေသောလီးကြီးနှင့်စောက်စေ့ထိ ပ်ထိလိုက်ခွာလိုက်လုပ်နေ၏၊ ထိုအခါသင်းသင်းသည်ကိုဇော်ခါးကိုညှပ်၍။သူမ၏စောက်ပတ်နှင့်ထိအောင်ရှေ့ကိုထိုးထိုးတက်လာပြီး “ကိုဇော်ကလဲအထဲရောက်အောင်လိုးတော့လေ” ဟုဆို၏၊ ကိုဇော်ဝင်းသည်သင်းသင်း၏အခြေအနေကိုသိနှင့်ပြီး။

ဒစ်မပ်ရုံထိုးသွင်းပေးလိုက်ရာ။ “အိုး ဟိုး ဟိုး ရှီး အောင်မလေးဖြေးဖြေးကိုဇော် ဖြေး ဖြေး ကျွတ်ကျွတ်”ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်စောက်ခေါင်းထဲအား သူ၏လီးကြီးကိုဒစ်Õမပ်ရုံသွင်းထားရာမှပြန်ဆွဲနှုတ်မည်အပြုတွင် “အိုကိုဇော်မနှုတ်လိုက်နဲ့လေဒီအတိုင်းထား”ဟုဆိုကာခြေနှစ်ချောင်းနှင့်မလွတ်တမ်းညှပ် ထားလေသည်၊ “နဲနဲလောက်လျှောစမ်းပါအုံးသင်း အခုလိုလုပ်ထားတော့ကိုဇော်လိုးအားမရှိဘူးပေါ့” ဆို၍သင်း၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလက်နှင့်ဖယ်ချပြီး။လီးကြီးကိုတဝက်ဝင်အောင်ဖိလိုးပေးလိုက်သောအခါ။ ဗျစ် ဗျစ် ဖြင့်တဝက်ဝင်သွား၏၊ “အောင်မယ်လေး အိုး ရှီး ကျွတ်ကျွတ် အား။ကိုဇော်ခနလေးနားထားပါ အို ကျွတ်ကျွတ် နာလွန်းလို့ပါ၊” “သင်းသင်းကလဲကွာ နဲနဲတော့အောင့်ပြီးနေပါတော်ကြာအရှိန်ရလာတော့မနာတော့ပါဘူး။ ကောင်းလာမှာပါ” ဆို၍ကျန်တဝက်ကိုထိုးသွင်းလိုက်ရာ။ “အောင်မယ်လေး အမေ အို ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကိုဇော် အောင့်လိုက်တာခနလေးရပ်ပါ။ရှီး ကျွတ် ကျွတ်” ကိုဇော်ဝင်းသည်ဝင်နေသောလီးကြီးကိုနှုတ်မည်ဟု ဟန်ပြင်နေစဉ် “ကိုဇော် အကုန်မနှုတ်နဲ့လေ။ချန်ထားအုံး သင်း အံကိုကြိတ်ပြီးအောင့်ခံပါ့မယ်။

” “အေးဒါမပေါ့သင်း ကိုဇော်ဖြေးဖြေးခံနိုင်ရုံလိုးပေးပါမယ်” ဆိုကာသွင်းလိုက်နှုတ်လိုက်တချက် ခြင်းလိုးပေးရာသင်းသင်းသည်အောက်မှဖင်ကြွလာပြီး။ “အို ကျွတ် ကျွတ် အား ရှီး အမေ့ဖြေး ဖြေးဖြေးနော် ဟုတ်ပြီ ကိုဇော် ဖြေးဖြေး အား” “ဘယ်နှယ်နေသလဲသင်းခံနိုင်ပြီလား ကောင်းရောကောင်းရဲ့လားဟင်” “ဟုတ်ကဲ့ကိုဇော်ကောင်းပါတယ်ဒါပေမဲ့နဲနဲတော့အောင့်တယ်။ နာတယ်” “အေးလေ တအောင့်လောက်အံကြိတ်ထားပါ” “ကိုဇော်အရှိန်လေးနဲ့လိုးတော့မယ်နော်” “ဟုတ်ကဲ့ သင်းအောင့်ထားပါမယ်” ထိုအခါကိုဇော်ဝင်သည်အချက်မှန်မှန်လိုးပေးနေရာ ဖွတ် ဗျစ် ဖတ် ဖတ် “အလို လေးလေး ကိုဇော် ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ အမလေး ကျွတ် ကျွတ် ရှီး အား။ ဟုတ်ပြီ အရှိန်ရလာပြီးကိုဇော် လိုး လိုး” ဟု သင်းသင်းသည်ကုတင်ဘောင်ကိုတအားဆုတ်ကိုင်၍ လူးရင်းလှိမ့်ရင်းမျက်စေ့ကိုစုံမှိတ်ထားလေသည်၊ ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်အချက်ပိုင်ပိုင်နှင့်မှန်မှန်လေးအချက်ပေါင်း၅၀-ခန့်လိုးပေးလိုက်ရာ။ ဖွတ် ဗျစ် ဖတ်ဖတ် မလပ် စွပ် စွပ် မည်ကာသင်းသင်းလဲကော့ကာပြန်ကာလူးကာဖြင့်နှစ်ဦးသား အမောဆိုက်နေကြတော့သည်၊

“ကိုဇော်ဒီနေ့ သင်းလေမမအေးတို့နဲ့အထူးဝိုင်းစီစဉ်ထားတယ်။ ကိုဇော်လိုက်မယ်မဟုတ်လား ဟင်” “မလိုက်ချင်ပါဘူးကွာ။ သင်းသွားကစားနှင့်ပေါ့။ကိုဇော်သွားစရာရှိလို့ပြန်လာမှလိုက်လာခဲ့မယ်” “ဒါဖြင့်သင်းသွားနှင့်မယ်။ကိုဇော်လာဖြစ်အောင်လာခဲ့နော်” ဆို၍သင်းသင်းသည်မအေးအေးတို့ တိုက်ခန်းဘက်သို့ထွက်သွားသည်၊ အကြံသမားကိုဇော်ဝင်းသည်အဝတ်အစားလဲဟန်ဆောင်ပြီး။ မသန်းရွှေရှိရာသို့သွား၍မသန်းရွှေအားပွေ့ဖက်ပြီးအိပ်ခန်းအတွင်းသို့ခေါ်သွားလေသည်၊

မသန်းရွှေခမျာလဲမနေ့ကသူမကတိအတိုင်းမညင်းဘဲကိုဇော်ဝင်းခေါ်ရာသို့လိုက်ပါသွားလေသည် “ညီမ မနေကဘယ်လိုနေသလဲဟင်” ဟုဆိုကာကုတင်ပေါ်အလိုက်သင့်တင်၍ပါးနှစ်ဖက်ကို မွှေးမွှေးပေးရင်း။အကôျကြယ်သီးများဖြုတ်နေ၏၊ “မနေ့ကမမသင်းရှေ့မှာဟန်ဆောင်သွားရပေမဲ့။နာလိုက်တာလမ်းလျှောက်မရအောင်ဖြစ်သွားတာဘဲအကို ရယ်” “အခုဘယ်လိုနေသေးလဲဟင်” “ဘယ်လိုမှမနေပါဘူး။ရောင်နေသလိုနခမ်းတွေဖေါင်းပြီးကြွတက်နေတယ်အကိုရဲ့” “အေးဒီလိုဆို ဒီကနေ့မနာအောင်အကိုပြုပြင်ပြီးလိုးပေးပါမယ်။” ဆိုကာမသန်းရွှေ၏ထမီကို ချွတ်၍ပေါ်ထွက်ပြူးမောက်ဖေါင်းကြွနေသောစောက်ဖုတ်လေးကိုသေချာစွာကြည့်နေလေသောအခါ။ “အို အကိုကလဲရှက်ပါတယ်ဆို။ အဟင့်”“မရှက်ပါနဲ့ညီမရယ်။

အခုလိုဖိုမဆက်ဆံတယ်လိုးတယ်ဆိုတာအေးအေးဆေးဆေးပြုစုပြီးမှလိုးရင်အင်မ တန်အရသာရှိတာညီမရဲ့။ ကဲညီမအကôျတွေအားလုံးချွတ်လိုက်ပါ။ မရှက်ပါနဲ့ဒီအိမ်ထဲမှာညီမနဲ့ ဒီအိမ်ထဲမှာညီမနဲံအကိုဘဲရှိတယ်ဥစ္စာချွတ်လိုက်ပါညီမရယ်၊ မသန်းရွှေသည်ကိုဇော်ဝင်းခိုင်းသမျှကိုမညင်းတော့ဘဲအလိုက်သိစွာအားလုံးကိုချွတ်လိုက်သောအခါ အင်မတန်မှကြွကြွရွရွရှိလှသောစောက်ခုံကြားမှပြူးထွက်နေသောစောက်စေ့လေးက ကိုဇော်ဝင်းကိုဖိတ်ခေါ်နေဟ န်ရှိတော့သည်၊ ကိုဇော်ဝင်ကလဲမသန်းရွှေ၏ကိုယ်လုံးတီးအလှကိုကြည့်ရင်းတောင်ပူစာလိုနို့နှစ်လုံးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ ပေးရုံတင်မကစောကဖုတ်လေးအားလက်နှင့်အချက်-၂၀ခန့်အုပ်ပေးပြီးပွတ်ပေးလိုက် သောအခါစောက်ခုံလေးသည်ဖေါင်းကြွလာတော့သည်၊

“အို အကိုလဲဘယ်လိုလုပ်တာလဲနာလိုက်တာ။ ကျွတ် ကျွတ်” “အသာနေပါညီမရဲ့ဒါမှလိုးတဲ့အခါမနာမှာညီမအတွက်လုပ်တာပါ” ဆိုပြီးစောက်စေ့လေးကိုလက်ညှိုးလက်မညှပ်၍ဆွဲလိုက်နှင့်။ လက်တဆစ်လောက်စောက်ခေါင်းထဲထိုး၍မွှေပေးလိုက်ရာ။ “အမေလေး အကိုနာတယ် ကျွတ် ကျွတ် အဟင့် အို ယားလိုက်တာ” ဆို၍မသန်းရွှေသည် အောက်မှငါးဖယ်လူးသလိုလူးနေ၏၊ “အကို လိုးပါတော့ ညီမခံနိုင်ပါပြီ” “အို ညီမကလဲသိပ်လောမကြီးနဲ့လေ။ ညီမနာမှာစိုးလို့သွေးပူလာအောင်စောက်ဖုတ်လေးဖေါင်း ကြွလာအောင်။အကိုကပြုစုပေးတာ” ဆို၍စောက်ခေါင်းထဲသို့လက်ညှိုးနဲ့ထိုးကလိမွှေပေးနေရာ။

“အို အကိုယားတယ် ယားတယ် လိုးပါတော့ညီမဘယ်လိုနေရမှန်းမသိတော့ဘူး”ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်။မသန်းရွှေရဲ့အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး။ စိတ်ကြိုက်လိုးရန်ပြင်နေသော်လည်း။ ဒီတခါအလိုးမတော်ရင်တခုခုဖြစ်သွားပါကနောက်အရှည်မလိုးရတော့မည်စိုး၍ သူ၏လီးကြီးကိုတံထွေးစီးပိုင်နေအောင်သုတ်ပေးပြီး။ မသန်းရွှေစောက်ပတ်ဝကိုတေ့၍ဒစ်မပ်ရုံထိုးသွင်းလိုက်ရာ ဗျစ် ဗျစ် ဗျ ဟုမြည်သံနှင့်အတူ “အောင်မယ်လေး အကိုရယ်နာလှချည်ရဲ့သေပါပြီအင်း ကျွတ် ကျွတ် အား အကိုခနလေး။ အို ရှီး ခနလေး နေပါဦး နော်” ဟုဆိုလေရာ။ ကိုဇော်ဝင်းသည်ဆက်မသွင်းသေးဘဲရပ်ထားပြီး။

တံထွေးနှင့်သူ၏လီးကြီးအရင်းကနေလိမ်းပေးနေ၏၊ “ကျွတ် ကျွတ် အကိုဆက်လိုးလို့ဖြစ်ပါမလား။ အားသိပ်နာတာဘဲ အား ရှီး ကျွတ် ကျွတ်”“ဖြစ်ပါတယ်ညီမရဲ့အစမို့ပါ။တော်ကြာအရှိန်ရလာလို့သွေးပူလာရင်အင်မတန်ကောင်းလာမှာ” ဆို ၍နဲနဲ ဖိသွင်းလိုက်ရာ ဗျစ် ဖွတ် “အောင်မလေး အမေရေ။ အား ရှီး ကျွတ် ကျွတ် အကိုဖြေး ဖြေး လိုးနော်။ရပ်မထားနဲ့လေ လိုး လိုး အမေ့ အိုး ရှီး ကျွတ် ကျွတ်”ကိုဇော်ဝင်းသည်မသန်းရွှေရဲ့အရိပ်အကဲကြည့်၍သူ၏လီးကြီးအားအဆုံးထိုးသွင်းရာ။ဗျစ်ဗျစ်ဖွတ်ဏ္ဍွှတ် “အမေလေး သေပါပြီ အို အကိုမရပ်နဲ့ ဆက်လိုး အားကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ဟုတ်ပြီး အကို လိုး လိုး အား ဟာ ကောင်းလိုက်တာ ဟင်း” ကိုဇော်ဝင်းသည်မသန်းရွှေအရှိန်ရလာပြီဖြစ်၍။

မှန်မှန်လေးအချက်ပေါင်း၃၀-ခန့်လိုးပေးလိုက်ရာ ဖွတ် ဗျစ် ပလပ်စွပ် ဖွတ် ပလပ်စွပ် ဖတ်၊ “ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ။လိုး လိုး အောင်မလေးကောင်း ကောင်းလိုက်တာအကိုရယ် ဟင်း။” အသံနှင့်အတူနှစ်ဦးသားဟောဟဲဖြစ်ကုန်ကြလေတော့သည်၊ ကိုဇော်ဝင်းသည်ရေမိုးချိုးပြီးသင်းသင်းနောက်သို့လိုက်သွားရာဒေါ်အေးအေးအိမ်တွင်သင်းသင်းကိုမတွေ့ဘဲ ။ဒေါ်အေးအေးတယောက်ထဲအိမ်ခန်းထဲကုတင်ပေါ်ဝယ်ကိုယ်လုံးတီးဆောင့်ဆောင့် ထိုင်ပြီးသူမ၏လက်ညှိုးဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲထိုးပြီး။ ကလိ၍ကစားနေသည်၊ ကိုဇော်ဝင်းသည်အသံမပေးဘဲကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ကြည့်နေရင်း သူ၏လီးကြီးကလဲချိုးမရအောင်တောင့်တင်းလာတော့သည်၊

ထိုအချိန်မှာဒေါ်အေးအေးသည်လက်တချောင်းထဲထိုးကစားနေရာအားမလိုအားမရဖြစ်နေပြီး။ လက်နှစ်ချောင်းပူး၍ယောက်ျားနဲ့မိန်းမဆက်ဆံကြသလိုသွင်းလိုက်နှုတ်လိုက်လုပ်ပေးရာ။ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် အသံနှင့်အတူ။ဒေါ်အေးအေးသည်အရှိန်ကောင်းပြီးမှိန်းနေချိန်ဝယ် ကိုဇော်ဝင်းသည်သူ၏ချိုးမရသောလီးကြီးရဲ့ဒါဏ်ကိုမခံမရပ်နိုင်ဘဲတံခါးအသာတွန်းဖွင့်ပြီးအထဲ ဝင်သွားခါ၊ဒေါ်အေးအေးရဲ့ဖြူဖွေးတောင့်တင်းသောကိုယ်လုံးကြီးကိုပွေ့ဖက်ပြီး။ပါးပြင်နှစ်ခုကိုဘယ်ညာပြန် နမ်းလိုက်သောအခါ။ “အောင်မလေး ရှင် ရှင် ကိုဇော်ဘာလာလုပ်တာလဲ ဟင်” “အော် အေးကလဲဗျာ လာရင်းကတော့သင်းရှိတယ်ဆိုပြီးလာတာပါဘဲ။

အခုတော့” “အခုတော့ဘာဖြစ်သလဲ ကိုဇော်” “အခုတော့ဘာဖြစ်သလဲလို့မေးနေရသေးလားအေးရယ်။ အေးရဲ့ဆန္ဒ။ကိုဇော်ရဲ့လိုအင်ဖြည့်စည်း ကြဘို့ဖြစ်လာတာပေါ့၊” နောက်ပြီးအေးရဲ့မာတင်းနေသောနို့အုံနှစ်လုံးကိုဘယ်ညာပြန်ပြီးစို့လိုက် လျှာနဲ့ထိုးလိုက်ပြုပြင်နှူးနေပြီး ၊အေးရဲ့ညောင်ရွက်ပုံင်္သီန်စောက်ဖုတ်လေးအားလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်၍ဆော့ကစားပေးနေရာ ။အေးသည်အခုနကသူလုပ်တာထက်သာနေ၍မျက်လုံးအစုံမှိတ်ခါတဟင်းဟင်းဖြင့်နတ်သျွီးစည်းစိမ်ခံစားနေရှာ သည်၊ “အော် ဒါထက်အေးကျွန်တော်အခုလိုပိုင်ရှင်ခွင့်မပြုသေးဘဲဝင်လာပြီး။ပိုင်စိုးပိုင်နင်းပြုတာစိတ် မဆိုးပါဘူးနော်ဟုတ်လား”“အိုကိုဇော်ကလဲမေးနေစရာမလိုတော့ပါဘူး။

ကာယာကံမြောက်ဖြစ်နေမှတော့စိတ်ဆိုးဘို့လို သေးလားဟင်” “အော် အေး သင်းသင်းဘယ်သွားသလဲဟင်” “အောင်မယ်လေးအရေးထဲအရာပေါ်ရပြန်ပြီ။ရှင့်မယားသင်းလေးစီစီတို့အိမ်သွားတယ်” “ဟင်း ကောင်းလိုက်တာကဲပါအရသာပျက်ပါ့မယ်။” ကိုဇော်ဝင်းသည်အေးရဲ့ဆန္ဒကိုသိ၍ဘယ်ပုံစံယူ၍လိုးရမည်ကိုအတွေးဝင်ရင်းလက်ဖြင့်စောက် ဖုတ်အတွင်းထိုးသွင်းကလိမွှေပေးနေရာ။ အေးအေးသည် တဟင်းဟင်း ဖြစ်ကာတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးကာ “ကဲ ကိုဇော်လိုးပါတော့ရှင်” “လိုးပါမယ် အေးရယ် အေးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကညောင်ရွက်လေးနဲ့တူတော့ဘယ်ပုံစံလိုးရမယ် ဆိုတာစဉ်းစားနေလို့ပါ”“အော်တော်တော်ထီကာချဲ့တဲ့လူဘဲနော်၊ရှင့်သဘောရှင်ကြိုက်သလိုသာပြော။ အေးဘယ်လိုနေရမလဲ” ဒီအခါကျမှကိုဇော်ဝင်းသည်အေးကိုပဆစ်တုပ်ထိုင်စေပြီး လက်နှစ်ချောင်းရှေ့ပစ်၍ခေါင်းကိုကုတင်နှင့်ထောက်ကာခါးကနေကိုင်မ၍ ထားသောအခါအေးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးသည်နောက်သို့ အစွမ်းကုန်ပြူး ထွက်နေတော့သည်၊

“ကဲ အေး အဲဒီအနေအထားတိုင်းနေနော်၊ကိုဇော်လိုးတော့မယ်” ဆိုကာသူ၏ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးဖြင့်နောက်ကနေမတ်တတ်ရပ်၍။အေး၏ခါးဆစ်နှစ်ဘက်ကိုနောက်သို့ ဆွဲ၍ပြူးထွက်နေသောအေး၏စောက်ဖုတ်ဝသို့တေ့ထားပြီး၊ “ဒီမှာ အေးအကြိုက်ကိုဇော်စိတ်တိုင်းကြလိုးတော့မယ်နော်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင်ရယ် ဒီကလူကဖြင့်အနေခက်လှပြီ။ ဘယ်လိုလုပ်ထားမှန်းမသိပါဘူး”ကိုဇော်ဝင်းသည်တေ့ထားသောလီးကြီးနှင့်ခါးဆွဲကာထိုးသွင်းလိုက်ရာ။

ဖွတ် ဗျစ် အသံနှင့်တ ဝက်သာသာဝင်သွားသဖြင့်အေးသည်လေးဘက်ကုန်းထကာ။ “အမလေး ကျွတ်ကျွတ် အား ဟုတ်ပြီး အား ကောင်းအလို ရှီး ကောင်းလိုက်တာ ကိုဇော်ရယ်။ အားဟင်း”ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်အေးခါးဆစ်ကိုဆွဲ၍စိတ်ကြိုက်အချက်ပေါင်း၆၀-ခန့်အချက်ပိုင်ပိုင်လိုး ပေးလိုက်ရာ။ ဖွတ် ဖတ် ဖတ် စွိစွပ်စွပ် ဖွတ် စွပ် ပလပ်စွပ်။အခေါင်းသံဆူညံပြီးနှစ်ဦးသားမှောက် လျှက်သားထပ်၍မှိန်းနေလေတော့သည်၊ မစီစီသည်ဒရိုင်ဘာကိုဘတင်နှင့်ညနေစောင်းလေးတွင်မအေးအေးအိမ်သို့ကားဖြင့်ရောက်လာ ကြသည်၊သုံးဦးသားစကားပြောနေကြပြီးမစီစီကကိုဘတင်ဘက်သို့လှည့်၍။ “ဘတင်ရေကန်တော်မင်ရုပ်ရှင်ကုမ္မဏီမှာ။ ကိုပတ်ကားရှိတယ်သွားခေါ်ပေးစမ်း” “ဟုတ်ကဲ့” ဆို၍ကိုဘတင်ထမည်အပြုတွင်။ မအေးအေးက “ကိုဘတင်ရေ ကားကြုံတုန်းညဈေးတန်းလိုက်ချင်လို့ကျမပါလိုက်မယ်။”

“စီစီ ဒီမှာနေအုံးနော်။ မမအေးညဈေးတန်းသွားအုံးမယ်” ဆိုပြီး နှစ်ဦးစလုံးအတွက်အကွက်ဆင်လိုက်သောအခါ။စီစီ ကလဲသဘောတူခွင့်ပြု၍ကိုဘတင်နှင့် အေးအေးတို့ထွက်သွားကြ၏၊ ကိုဘတင်သည်ကိုပတ်ကားကိုသွားပြောပြီးကန်တော်ကြီးစောင်းသို့အေးအေးနှင့်အတူကား မောင်းထွက်သွားလေသည်၊ “ဒီမှာအေး ကိုတို့ဒီမှာစခမ်းသွားကြရအောင်။ ဒါမှစီစီတို့လဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်ချစ်ကြပါစေ။ ကိုယ်တို့အေးတို့လဲလွတ်လပ်တာပေါ့နော်” ဆို၍ကန်တော်ကြီးစောင်းတွင်နှစ်ဦးသားတစခမ်းထနေကြတော့သည်၊ ကိုပတ်ကားလဲ၆-နာရီခွဲလောက်တွင်မစီစီရှိရာသို့အမြန်ရောက်ရှိလာပြီး။

အခန်းထဲသို့လှမ်းကြည့် လိုက်သောအခါ စီစီသည် အခန်းတွင်းဝယ် ဘလာကျင်းပြီးလျှက်ဆားပုလင်းနဲ့စောက်ခေါင်းတွင်းသွင်း၍စခမ်း သွားနေတာကိုမြင်ရလေသည်၊ ကိုပတ်ကားသည်မဆိုင်းမတွဘဲမစီစီဘေးရောက်သွားပြီး။နို့နှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ပါးပြင်လေးကိုမွှေးမွှေးပေးလို က်တော့မှစီစီသည်လန့်ပြီးလျှက်ဆားပုလင်းလက်ကလွတ်ကြသွားလေသည်၊ “အောင်မယ်လေး မောင်ရယ် လန့်လိုက်တာ” “မလန့်ပါနဲ့စီစီရယ် မောင်အချိန်မှီရောက်လာမှဘဲ။ ကဲ မောင်တို့ပျော်ပျော်ပါးပါးစခမ်းသွားရ အောင်” ဆို၍အဝတ်အစားများအကုန်ချွတ်၍နှစ်ဦးစလုံးဘလာကျင်းကြလေသည်၊ ကိုပတ်ကားသည်စီစီ၏ခြေနှစ်ချောင်းကိုထောင်၍သမရိုးကျလိုးရန်ပြင်လိုက်သောအခါ။

“အိုး ဟိုး ဟိုး ဒီလိုလိုးလို့ဘယ်ကောင်းမလဲ။ ကျမစောက်ပတ်လေးသွေးပူသွားအောင်ရှင်ပြုစု ပေးအုံးမှပေါ့။ နောက်မှ ဘယ်ပုံစံလိုးရင်ကောင်းမယ်ဆိုတဲ့အနေအထားကိုကျမစီစဉ်ပေးမယ်၊” ကိုပတ်ကားသည်စီစီ့အမိန့်အတိုင်းစီစီ့ရဲ့ဖေါင်းကြွနေသောစောက်ပတ်လေးကိုလက်ဝါးနှင့်အ ချက်၂၀- လောက်အုပ်ပေးပြီး။ မုန့်ပေါင်းလိုဖေါင်းလာသောအခါ။ လက်ညှိုးနှင့်ထိုး၍ကလိပေးပြီးစူထွက်လာသောစောက်စေ့လေးကိုလက်မနှင့်ဖိချပေးနေလေ၏၊ စီစီသည် အောက်မှဖင်ကြွတက်နေပြီးတဆတ်ဆတ်ခုန်၍ငါးရန့်ပြာလူးဖြစ်နေပြီး။

“ကဲမောင် ကုတင်အောက်ဆင်းပြီးမတ်တတ်ရပ်ကျမခါးအောက်ကခေါင်းအုံးနှစ်လုံးခံပေးခြေနှစ် ချောင်းကုတင်အောက်တန်းလန်းချပေးမယ်”ဆို၍ ကုတင်စွန်းတွင်ခါးအောက်ကခေါင်းအုံးခံ၍ကော့ချပေးလိုက်ရာစီစီ၏စောက်ပတ်လေးသည် ၃-လက်မလောက်အပေါ်သို့ဖေါင်းတက်ပြီးစောက်စေ့ လေးပြူးထွက်နေ၏၊ ထိုအခါကိုပတ်ကားသည်စီစီရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းထမ်းပြီး။ပုခုံးနှစ်ဘက်ကိုလက်နှင့်ဆွဲကာအချက် ပေါင်းများစွာဖိလိုးပေးလိုက်ရာ။ ဖွတ် ဘွပ် ဖွတ်ဘွပ် ဟုလှိုဏ်ခေါင်းသံနှင့်အတူ “အမလေး လေး အား ကောင်း ကောင်းလှချည့်ရဲ့ အား”…ပြီးးးးး